14/2 Γιορτάζοντας έρωτες που... έπαψαν να είναι

Σήμερα γιορτάζουμε τον έρωτα, την αγάπη, την ερωτική έλξη, το πάθος, την επιθυμία, το καρδιοχτύπι, την καψούρα, την συντροφικότητα.

Όμως το κείμενο που ακολουθεί δεν είναι ύμνος των παραπάνω που βιώνεις (ίσως) αυτή την χρονική στιγμή. Αυτό το κείμενο αποδίδει έναν "φόρο τιμής" στον έρωτα ή την αγάπη που πέρασε και μας δίδαξε πολλά.

Δεν θα γιορτάσεις προφανώς αυτό που έχασες αλλά αυτό που κέρδισες μέσα από μια σχέση που περιελάμβανε πάθος, αδύναμες στιγμές, πόνο, δάκρυα που κατάφεραν να σε κάνουν τον άνδρα ή την γυναίκα που είσαι τώρα. Και πίστεψε με οφείλεις πολλά σε αυτόν τον σύντροφο, ακόμα και το γεγονός ότι τώρα βρίσκεσαι σε μια ιδανικότερη σχέση αλλά το πιο βασικό είναι ότι έμαθες τον έρωτα και την αγάπη, την αφοσίωση και τα όρια σου, μα το πιο σημαντικό είναι ότι έμαθες τον εαυτό σου, ακόμα κι'αν τον είχες χάσει όσο βρισκόσουν σε αυτή την κατάσταση.

Δεν μας διδάσκει μόνο η χαρά αλλά και ο πόνος, ο θυμός, η οργή, η αυτοκαταστροφή και τα δάκρυα.

Βιώνοντας αυτά τα δυσάρεστα συναισθήματα, εκείνη τη περίοδο , δεν μπορείς να αντιληφθείς το νόημά τους. Δες τον εαυτό σου τώρα, τώρα συνειδητοποιείς το νόημα τους και σου είναι πιο εύκολο να δεχτείς ο,τι συνέβη αλλά να δεχτείς και την πλευρά του συντρόφου ή του προσώπου που σε πλήγωσε ή σε ανέβασε στον έβδομο ουρανό.

Γιόρτασε λοιπόν άλλα όχι γιατί απαλλάχτηκες από τον αχάριστο/αχάριστη, αλλά γιατί έμαθες από αυτές τις καταστάσεις σε ποιόν να δώσεις τι, μέσα από μια διαδικασία όπου ήρθες πιο κοντά σε σένα.

Μήπως τελικά η επαφή με τον εαυτό σου σε πόνεσε πιο πολύ από τον ίδιο τον σύντροφο ; 

Είναι δύσκολη κι΄επίπονη η σύγκρουση με το εγώ μας κι΄ εύκολη η πάσα στον "θύτη" που σκότωσε τα συναισθήματά σου.

Η παραδοχή του "όλα κάποια στιγμή τελειώνουν", είναι σκληρή για όλους μας αλλά είναι μια πικρή αλήθεια. 

Το πόσα μαθαίνεις από αυτά που τελειώνουν κανείς δεν το αναλογίζεται. 

Ένιωσες, έζησες, χαμογέλασες, έκλαψες, ονειρεύτηκες, δόθηκες, προσπάθησες, εκφράστηκες, δέθηκες... δεν είναι λίγα και δεν είναι κάτι που πρέπει να αγωνιάς να μην θυμάσαι. 

Είναι δικό σου κομμάτι, που σε οδήγησε στην αυτογνωσία και ενίσχυσε τη δύναμη του μυαλού σου.

Κι' αν αναρωτιέσαι μέσα σου ποια είναι η διαφορά έρωτα και αγάπης, θα δώσω μια γρήγορη απάντηση με παραδείγματα : 

Έρωτας είναι, τα θέλω τα δικά σου, πιο ισχυρά από τα θέλω του άλλου. 

Αγάπη είναι, τα θέλω τα δικά σου και η ευτυχία η δική σου να είναι πιο σημαντικά από τα δικά του.

Από τη μία ο έρωτας γεμάτος εγωισμό και ιδιοτέλεια. Από την άλλη η αγάπη γεμάτη ανιδιοτέλεια και αλτρουισμό. 

Ο έρωτας το αλφαβητάρι και η αγάπη η Βίβλος. 

Πολύ σημαντικά και τα δύο, μα η αγάπη έχει ένα βαθύ νόημα διότι αποκολάσσαι από το εγώ σου, σταματάς να είσαι το επίκεντρο του εαυτού σου κι΄αυτή η διάσταση είναι ιδιαίτερα εξελικτική.

Αυτές τις αγάπες υμνούμε σήμερα  μέσω αυτού του κειμένου. Τις αγάπες εκείνες που έγιναν πολλές οπισθοχωρήσεις για να είναι καλά το έτερον ήμισυ, αυταπάρνηση της ίδιας της ισχυρής επιθυμίας να μην τελειώσει η σχέση, κι' όμως να την τερματίζεις για να αφήσεις το ταίρι σου να είναι ευτυχισμένο, έστω και με μια άλλη σχέση, εφόσον δεν το καταφέρατε μαζί ή δεν συνεχίστηκε το κλίμα ευτυχίας.

Ας ξεκινήσουμε να έχουμε μια άλλη οπτική πραγμάτων στη ζωή μας, λιγότερο μίζερη ή με ενοχοποιητικές προθέσεις του τύπου "φταίω εγώ, φταις εσύ, φταίει αυτό".

Ο,τι κι' αν φταίει, το αποτέλεσμα είναι ίδιο. Σε αυτό πρέπει να εστιάσεις. Αυτό σε διδάσκει, σε ωριμάζει, σε εξελίσσει.

Εάν πιστεύεις ότι μόνο το επαγγελματικό σκέλος σε βελτιώνει ως άνθρωπο και σε εξελίσσει, κάνεις λάθος. Οι ανθρώπινες σχέσεις παίζουν καθοριστικό ρόλο, τον καθοριστικότερο.

Δώσε βάση σε όσα έχουν αξία και σε πάνε ένα βήμα παρακάτω. Και οι λάθος επιλογές είναι το μέσον που σε οδηγεί στην εξέλιξη. Πάρε το σωστό λεωφορείο την επόμενη φορά , από την σωστή στάση, την σωστή στιγμή. Τώρα γνωρίζεις πως. Μην φοβάσαι να δεις ως "γιορτή" κάτι που άφησε γλυκόπικρη γεύση στην ζωή σου. Είναι "γιορτή" γιατί βρήκες τον εαυτό σου και το κίνητρο στο έδωσε εκείνη η λάθος επιλογή, όπως ονομάζεις. Εγώ θα την ονομάσω επιλογή και θα τονίσω αυτή την λέξη, όχι το σωστό και το λάθος.

Ένιωσα λοιπόν, πως θα 'ταν άδικο να μην γιορτάσω σήμερα του Αγίου Βαλεντίνου, την αναγέννησή μου, αυτή που μου έφεραν οι έρωτες και η αγάπη που πέρασε από την ζωή μου.

Το κείμενο είναι αφιερωμένο σε εκείνους...

Σήμερα γιορτάζονται όλοι οι έρωτες, ιδίως αυτοί που μας στιγμάτισαν.

Ένα τραγούδι για τον έρωτα....

https://www.youtube.com/watch?v=O45NhRtOMcI

Πνευματικά Δικαιώματα - Κλεοπάτρα Πάλμα

14/02/2018

Πίστη στην αγάπη

Η ανασα σου ζεστη και γρηγορη , την αισθανομαι στο προσωπο μου. Τα χερια σου αφημενα πανω μου , τα χερια μου στηριγμενα πανω σου. Με ματια ποτε ανοιχτα , ποτε κλειστα σκεφτομαι τα συναισθηματα και τις στιγμες που σου εχω φυλαγμενες.
Φιλαω το μετωπο σου και τα χερια σου με την ιδια λατρεια που εχει ενας πιστος για τον Θεο του. Εγω εχω Θεο εσενα και πιστη την αγαπη. Αυτη με καθοδηγει να σ' αγαπω και μου δινει δυναμη να σε περιμενω , να παλευω κι' οποτε απογοητευομαι να γεμιζω αγαπη και να ξανα προσπαθω.

Ο ναος μου ειναι το σωμα σου, προσευχομαι σε καθε φιλι , το χαιδευω με ταπεινοτητα , τρυφεροτητα και στοργη. Σαν πορσελανη το κραταω να μη σου σπασει. 

Ξαπλωμενοι διπλα-διπλα ξυπναω για να σε δω διπλα μου , να απλωσω τα χερια μου και να νιωσω το χτυπο της καρδιας σου , αυτο θελω και τιποτα αλλο. Τα εχω ολα εκεινη τη στιγμη. Τον επιγειο Θεο μου τοσο κοντα μου κι' εγω χωμενη στην αγκαλια του.
Θυμαμαι τον εαυτο μου απο παιδι να ψαχνει καταφυγιο σε μια αγκαλια και τωρα το εχω στα δυο αντρικα σου χερια. 

Η ευτυχια ειναι στιγμες , αυτες οι απλες , για καποιους ασημαντες κι' αλλους θυσαυρος.

Προσπαθω να αφουγκραστω τις σιωπες σου , να τις καταλαβω , να ακουσω ολα οσα κρυβουν , να τις κανω κομματι δικο μου μηπως και βρω εγω τις λεξεις που δεν θελουν να μου πουν. 

Μονο το χαδι σου , το φιλι σου και το σωμα σου μεσα στο δικο μου μου μιλανε. Τα ακουω. Ειναι φορες που μιλανε δυνατα , αλλες σωπαινουν κι' αλλες ψιθυριζουν.

Κι' οσο εσυ θα αμφισβητεις τα συναισθηματα μου , εγω θα ακουω οσα μου λενε οι σιωπες σου και θα σε μαθαινω. Κι' οσο με αμφισβητεις , τοσο θα σου αποδεικνυω οτι εγω ακομη πιστευω σε μας. 

Δικια σου και με τη σκεψη σου, θα ταξιδευω , θα μιλαω με καινουριους ανθρωπους , θα διασχιζω θαλασσες και χωρες αλλα η καρδια μου θα ειναι εκει που θα εισαι εσυ και με καμια δικη σου σκια δεν θα ξαπλωσω σε κρεβατι. Οι σκιες χανονται το πρωι κι΄εγω δεν θελω να χαραμισω τα βραδια μου για χαμενα πρωινα. 

Δεν προδιδω τον Θεο που λατρευω και τον επιγειο Παραδεισο μας. Αξιζει πολλα για να του δωσω λιγα.

Και καπου αναμεσα σε ολα οσα θα βλεπω και θα ζω και θα θελω να τα μοιραστω μαζι σου θα υπαρχει αυτη η μεγαλη λαχταρα να το κανω καποια στιγμη και να βλεπεις ο,τι εγω , να μοιραζομαστε στιγμες και να μου κρατας το χερι οπως οταν ειμασταν παιδια και ειχαμε εκεινους τους παιδικους ερωτες. Με την ιδια αθωοτητα , με την ιδια καθαρη ψυχη και με το ιδιο πρωτογνωρο συναισθημα του τοτε , ακομα κι'αν εχουμε ξανα ζησει τις ιδιες στιγμες με αλλους ανθρωπους στο παρελθον.

Αυτη ειναι η δυναμη της πραγματικης αγαπης και πραγματικου ερωτα , να σου δινει την ευκαιρια να τα ξανα ζησεις αλλα με τον καταλληλο ανθρωπο και να ειναι οι στιγμες τοσο δυνατες που να αισθανεσαι πως τις ζεις πρωτη φορα. 

Πνευματικα Δικαιωματα
Κλειω Παλμα
15/10/2015

Η πεταλούδα

Ειναι ο ερωτας το πιο γλυκο ποτο , σε ζαλιζει , σε εκστασιαζει και πανω που σκεφτεσαι να αντισταθεις ερχεται το παθος και τοτε απλα αφηνεσαι. Δεν μπορεις να κανεις τιποτα αλλο παρα να αφησεις να κυριαρχησει πανω σου.
Και τοτε με ρωτας με κομμενα φτερα σαν πληγωμενο πουλι που στο κορμι μου βρηκε καταφυγιο.
Δεν εχω ομως απαντηση γιατι δεν εχει λογικη.
Και μετα ρωτας ξανα μα ξερω πως καθε λεξη μου θα ειναι αλλο ενα βελος στα ηδη τσακισμενα φτερα σου και σωπαινω ξανα.
Νιωθω την αγωνια σου , την απελπισια σου , μυριζω τον ιδρωτα σου παλι στο κορμι μου και ξερω πως αυτη τη φορα ηρθες για να μου τα ανατρεψεις ολα.
Το καταφερες.
Κι' ειμαι ακομη καθηλωμενη μπροστα σου , δεν μπορουσα να καταλαβω αν με καθηλωναν τα χερια σου η η δυναμη του παθους σου.
Εμεινα εκει να καταστρεφομαι λιγο ακομη μαζι σου κι' υστερα να σκεφτομαι πως θα φυγεις παλι.
Κι' εφυγες... Παντα φευγεις... Κι' εσυ.
Μενω με τη μυρωδια σου και το συναισθημα εκεινο που εχω παντα για σενα.
Ειμαι εδω γιατι θελω να καταστραφω γιατι θελω να πεθανω γεματη και να εχω ζησει με παθη. Ειμαι η πεταλουδα σου και εισαι το φως. Με σκοτωνεις οσο σε πλησιαζω. Περιμενω να με σωσεις κλεινοντας με στα χερια σου.

Τα λόγια γίνονται χορός

Στο κορμι ιδρωτας , λυτα σγουρα μαλλια , φωτα σκοτεινα και η νυχτα ξεκινα ...

Οι καπνοι και η μουσικη εντονη , μονη αναμεσα σε πολλους , μονη χωρις εσενα. Προσωπο βαμμενο , χαμογελο και το σοου ξεκινα. Μεσα απο οσα τυλιγουν το κορμι δεν ειναι η σαρκα ειναι η ψυχη. Αυτη η ελευθερη εκφραστικη ψυχη του χορευτη που παλευει καθε που δυει και καθε που ξημερωνει με σκιες ετοιμες να τον κλεισουν μεσα τους. Γυρω του , μεσα τους αλκοολ , μεσα του παθος και εκρηκτικοτητα που με καθε κινητη την διοχετευει , την μοιραζει σαν φως για να φωτισει τη νυχτα , να την κανει δικη του χωρις να θελει της μοιασει.

Και ερχεται η ωρα να ξεχωρισει στο πληθος με την καρδια του να χτυπα καθε φορα δυνατα.
Ειναι ντυμενος με οσα οι αλλοι δεν βλεπουν... με ταλεντο , τεχνη και αγαπη για αυτο που κανει. Υλικα σημαντικα και αορατα πανω στο ζεστο κορμι του. Ξερει πως ελαχιστοι θα τα διακρινουν και για αυτο θελει να ξεχωριζει μονο για αυτους.

Κοιτα στο πληθος , ελπιζει να σε δει και να χορεψει μια φορα μονο για σενα σαν να 'ταν η πρωτη φορα. Τα βλεμματα ειναι πανω του ηδη , δεν τα βλεπει , τα νιωθει. Και τωρα ειναι η δικη του στιγμη που ενωνεται με τη μουσικη , που νιωθει τις σταγονες του ιδρωτα του να κυλουν πανω του και καθε κινηση του μεταδιδει ενεργεια στον καθενα γυρω του που ειτε τη δεχεται , ειτε τη διωχνει. Η καρδια του ακολουθει τον ρυθμο του χορου και της εντασης.
Τα σκουρα μακρια μαλλια τιναζονται εντυπωσιακα , οι γοφοι κινουνται ερωτικα.Καθε κινηση μεταδιδει κατι διαφορετικο , αλλοτε δυναμικοτητα , αλλοτε αισθησιασμο , αλλοτε εκρηξη απροσδιοριστου συναισθηματος.

Το σοου τελειωνει ... παλι δεν ηρθες να νιωσω πως ενα κομματι δικο μου ανηκει σε καποιον που με θαυμαζει για αυτο που ειμαι και που οι αλλοι δεν μπορουν να δουν. Θα προσμενω ξανα την παρουσια σου με την ελπιδα να δω τον θαυμασμο στα καθηλωτικα σου ματια.

Η ζωη του χορευτη ειναι μοναχικη γιατι δεν ζει συμβατικα και δεν συμβιβαζεται με λιγοτερα απο ενα δυνατο παθος , εναν φλογερο ερωτα και μια καταστροφικη αγαπη.
Θα αφησει τον ερωτα να τον παγωσει και να τον ζεστανει ξανα και ξανα γιατι ζει εντονα δυο στιγμες , αυτες που χορευει και αυτες που αγαπα.

Πνευματικα Δικαιωματα - Κλειω Παλμα
20/4/2015
*Απεικονιζομενη performer : Κλειω Παλμα (2012) , Αθηνα.

Να είσαι καλά ερωτά μου...

Κοιτοντας περα απο τους εγωισμους , τον θυμο , τη δυσαρεσκεια βλεπεις πιο καθαρα τα λαθη σου , τα λαθη του , τα λαθη μας...
Πως να χωρεσει το μεγαλο τελος στο μικρο παρον ; Πως μια ξαφνικη φυγη και μια εξαντλημενη ματαιη προσμονη να αλλαξει το τιποτα, αυτο που καταντησε τιποτα και πριν ηταν τα παντα ;

Ο ερωτας με κοιτα με ειρωνικο βλεμμα πια , σχεδον κοροιδευτικα μου ζητα να ξεχασω, να προσποιηθω πως τιποτα δεν συνεβη , πως ποτε δεν σε γνωρισα , πως ολα τα ονειρευτηκα.
Τον ακουω να φωναζει να ξεχασω , να σκουπισω τα δακρυα , να συνεχισω να ζω.

Μα πως δε με ζητησες , πως με ξεχασες , πως καταφερες να πεισεις τον εαυτο σου πως δεν υπηρξα ;
Τα καταφερες. Τωρα ειναι η σειρα μου να θρυμματισω τα συναισθηματα κι' ειναι τοσα πολλα που αργω να τα διαλυσω. Κι' εκει που επιτελους σκεφτομαι πως τελειωσα με αυτο , δημιουργουνται ξανα και παλι απο την αρχη να προσπαθω να τα ξεριζωσω και να τα καταστρεψω... ματαια.

Και αυτο το βλεμμα σου το θλιμμενο στις φωτογραφιες μου δινει την ελπιδα πως ισως σου λειπω, πως μπορει εστω και μια μικρη θυμηση μου να υπαρχει καπου στο μυαλο σου ενω περπατας στους δρομους που περπατησαμε , ενω με φιλους συζητας , ενω θυμασαι πως τετοιες μερες ειμασταν μαζι.
Νομιζω πως καταφερα να δω μεσα σου αλλα εσυ οχι , τα παρατησες καπου στη μεση, δεν αντεξες.

Το σπιτι που θελαμε κι' οι δυο επαψε και αυτο πια να μας περιμενει. Δε θα το γεμισουν τα ρουχα σου , το αρωμα σου , δεν θα ακουμπησουν τα χερια σου τα επιπλα του , δεν θα ακουγεται η φωνη σου , δεν θα υπαρχει η αρσενικη παρουσια σου και καμια αλλη δεν επιθυμω να την αναπληρωσει.

Να εισαι καλα ερωτα μου οσο μακρια κι'αν βρισκεσαι ...

 Πνευματικα Δικαιωματα - Clio Palma
02/04/2015

Περί ανθρώπων , ελπίδας , σχέσων , μοναξιάς

Οι δυνατοι φτιαχτηκαν για να δινουν δυναμη στους αδυναμους. Για να τους βοηθανε να βλεπουν αχτιδες αισιοδοξιας μες το σκοτος , ακομα κι' οταν οι ιδιοι οι δυνατοι λυγιζουν , πεφτουν , ξανα σηκωνονται.

Ειναι δυσκολοι , σκληροι καιροι ... και για τους ρομαντικους , τιμιους , ειλικρινεις, συμπονετικους και ανιδιοτελεις ανθρωπους ειναι ακομα σκληροτεροι , γιατι βρισκονται αναμεσα σε δυο κοσμους , στον δικο τους και στον κοσμο των απανθρωπων που προαγει τον μισανθρωπισμο , την κακια και την πονηρια.
Αναμεσα σε δυο πλανητες αλλα μια κοινη γη συνηπαρχουν οι αγγελοι με τους διαβολους , οι θετικες σκεψεις με τις αρνητικες και η καθαροτητα με τη βρωμια.
Η επιβιωση γινεται μετα δυσκολιας και καποιοι θα ηττηθουν , καποιοι θα νικησουν. Οι δυνατοι θα πρεπει να εμψυχωνουν τους αδυναμους οταν οι αντοχες τους λιγοστευουν σε αυτη την αναμετρηση καλου με κακο.

Αν συγκεντρωσουμε ολες τις ασχημες στιγμες που στεναχωριομαστε , κλαιγαμε ή κατσουφιαζαμε θα δουμε με εκπληξη και αγωνια οτι αυτες οι στιγμες ειναι τελικα ολη μας η ζωη.
Γιατι περιμενουμε να γεμισουμε τις μερες και τα χρονια μας με τετοιες στιγμες και στο τελος να γινει η ιδια μας η ζωη αυτες οι στιγμες πονου ;

Eνας πονος μπορει να φερει χαρα αλλα ποτε πολλοι μαζι δεν θα φερουν την ευτυχια.
Με πονο γεννιομαστε και ισως με πονο πεθανουμε αλλα με πονους γιατι να ζουμε ;

Αν γνωριζαμε οτι θα πεθαιναμε σε ενα μηνα οι περισσοτεροι απο εμας θα κοιτουσαμε να περασουμε οπως μας ευχαριστει κανοντας πραγματα που δεν καναμε καθε μερα ή και καθολου. Αυτο δεν ειναι απαραιτητα κακο.

Ομως το νοημα ποιο ειναι ; Να επενδυσεις ενα μηνα κανοντας πραγματα μονο για σενα ή μεσα στον ενα μηνα να προσπαθησεις να κανεις πραγματα για ατομα δικα σου ή και αλλα για να αφησεις κατι ομορφο και δικο σου στα εν ζωη προσωπα ;
Ακομα και την υστατη στιγμη ο ανθρωπος ειναι εγωκεντρικος. Θα κανει αυτα που τον ευχαριστουν οπως θα εκανε και αν δε γνωριζε οτι θα πεθανει συντομα. Δεν θα σκεφτει να προσφερει σε γνωστα προσωπα και μη ωστε οταν αποχωρησει απο τον επιγειο κοσμο να υπαρχουν δικα του απομειναρια αγαπης και καλοσυνης.
Εχει εστιασει στα δικα του θελω, στη δικη του ευχαριστηση και απολαυση. Ακομα και η αγαπη του προς αλλους πολλες φορες ειναι εγωιστικη. Αγαπαει αλλα περιμενει να παρει , αν καποιος σταματησει να παιρνει , φευγει. Ισως τελικα η αγαπη ως ενοια και συναισθημα ειναι εγωιστικη αν αφαιρεσουμε την ρομαντικοτητα απο εκεινη.

Εχετε αναρωτηθει ποτε γιατι αγαπαμε ; 
Για να δωσουμε συναισθηματα βεβαιως αλλα αν δεν υπαρχει αναλογη ανταποκριση τοτε προσπερναμε. Αρα υπαρχει ανιδιοτελης αγαπη ;
Η δικη μου απαντηση , με τις τωρινες μου διαπιστωσεις που πιθανον να αλλαξουν με τα χρονια , ειναι πως υπαρχει αλλα μεμονωμενα και σπανια.

Το οτι ερωτευομαστε , ελκομαστε και αγαπαμε ατομα τα οποια δεν μας προσφερουν οσα επιθυμουμε και το βασικοτερο , αδιαφορουν για μας και δεν μας συμπεριφερονται σωστα και απο την αλλη παιρνουμε και εμεις αυτο τον ρολο σε αλλη σχεση ειναι μια σαδομαζοχιστικη συμπεριφορα κατα τη γνωμη μου.
Απο τη μια εμεις οι ιδιοι εχουμε βρεθει σε θεση να αδιαφορουμε και να φερομαστε ασχημα σε καποιον , απο την αλλη ειμασταν και εμεις σε παρομοια θεση σε αλλη χρονικη στιγμη.

Σαν να κραταμε το μαστιγιο εμεις και να ποναμε ανθρωπους και μετα να το παραχωρουμε σε καποιον αλλον για να μας μαστιγωνει τη δικη μας ψυχη.
Ειναι οξυμωρο αλλα ειναι συνηθες και υπηρχε παντα στην παλαιοτερη και συγχρονη εποχη.

Περιεργο ον ο ανθρωπος.... αναζητα και "πατεριτσες" , οπως το αποκαλω εγω , για να στηριζεται οταν ο ιδιος αδυνατει και γαντζωνεται επανω τους σαν να ειναι η μονη του σωτηρια. Αυτες οι "πατεριτσες" μπορει να ειναι ενας συντροφος , ενας φιλος , ενας συγγενης ή και ακομα πιο κοντινα ατομα.
Ετοιμορροπα στηριγματα τις περισσοτερες φορες και πεφτουμε αποτομα. Αν και τετοιου ειδους στηριγματα ποτε δεν προκειτε να μας συγκρατησουν γιατι και εμεις οι ιδιοι συνειδητοποιουμε καποια στιγμη πως η εκαστοτε "πατεριτσα" δε μας κανει πια και σπευδουμε στην επομενη. Εκτος αν στο διαστημα αυτο αποκτα δυναμη το ατομο και στεκεται πλεον μονο του στα ποδια του, με την υποστηριξη του ιδιου του του εαυτου.

Πολλοι μενουν και σε σχεσεις και σε γαμους ηδη τελειωμενους (μεσα τους) για να νιωθουν ασφαλεια , να νιωθουν πληρεις μεσα στην κενοτητα της σχεση τους με τον συντροφο τους και ανεχονται αθλιες συμπεριφορες μονο και μονο για να μη κοιμουνται μονοι και να ξυπνανε μονοι , προτιμωντας να κοιμουνται με νεκρα συναισθηματα που το πρωι παλι νεκρα θα ειναι.
Υπομενουν για να μην πουν στον περιγυρο "χωρισα" , ειτε για κοινωνικους λογους , ειτε για να μην δουν τη λυπηση στα ματια των αλλων επειδη εμειναν μονοι μετα απο χρονια συντροφικοτητας.

Αλλοι ψαχνουν μεσα απο εφημερες σχεσεις να καλυψουν ενα ακαλυπτο κενο, αυτο της ψυχης.
Ενα ειναι το σιγουρο , ειτε ο ανθρωπος ειναι απο τη φυση του μονογαμικος , ειτε πολυγαμικος , σιγουρα δεν ειναι φτιαγμενος για να ειναι μονος και σχεσεις μοναξιας ειναι κι' εκεινες της μιας βραδιας που δεν προσφερει ισορροπια αλλα μονο σαρκικη απολαυση.

Ειμαστε ιδιαιτερα πλασματα , αντρες και γυναικες. Η ποικιλομορφια των προσωπικοτητων και των χαρακτηριστικων μας κανουν ξεχωριστους. Η φυση μας μπορει να μας προσταζει καποιες φορες να ακολουθουμε λαθος κατευθυνσεις αλλα ως νοημοντα οντα μπορουμε να δαμασουμε συμπεριφορες και πρακτικες που μονο καλο δε μας κανουν.
Η ψυχη ειναι πιστευω μεχρι τωρα ανεξερευνητη και εχουμε στο μελλον να μαθουμε πολλα γι' αυτην αλλα εχοντας ανοιχτο το μυαλο μας να δεχτει και ανοιχτα τα αυτια μας για να ακουσουμε.

Eν κατακλειδι , γυρνωντας στο αρχικο θεμα , θα ηθελα να μπορεσω να μεταδωσω λιγη αισιοδοξια.
Θεωρουμαι δεδομενα τα παντα , ενω τιποτα δεν ειναι και δεν εκτιμαμε τα μικρα πραγματα που σε αυτα μπορουμε να βρουμε χαρα.
Ξυπνηστε το πρωι και παρτε αγκαλια το κατοικιδιο σας ή πηγαινετε το βολτα , φροντιστε και περιποιηθειτε τα φυτα σας ή πηγαινετε για τρεξιμο ή διαβαστε το αγαπημενο σας βιβλιο και γενικοτερα ξεκινηστε τη μερα σας με κατι που θα σας φτιαξει τη διαθεση πριν πατε για δουλεια και πριν αρχισει ξανα η ρουτινα της ημερα σας.

Για ο,τι δεν εχει ερθει ακομα στη ζωη σας , πιστεψτε οτι θα ερθει , πιστεψτε το δυνατα και καθημερινα. Η σκεψη επιδρα θετικα και ελκει σε μας αυτο που αναζηταμε και επιθυμουμε. Δεν ειναι θεωρια , ειναι η πραγματικοτητα. Δεν προσπαθω να περασω θεωριες γιατι αρκετες απο αυτες μπορει να μην γινονται καν στη πραξη, οποτε ειναι αχρηστες.

Περναμε ωρες σκεπτομενοι οσα ΔΕΝ εχουμε και ουτε πεντε λεπτα για οσα ηδη κατεχουμε.
Καντε πραγματα για εσας αλλα μη ξεχνατε να προσφερετε αγαπη ακομα και σε αυτους τους καιρους που ο ατομικισμος εχει εξαπλωθει  και εχει αλλοτριωσει τους ανθρωπους.
Ανθρωπος που δεν προσφερει , αδιαφορει για τους γυρω του και σκεπτεται μονο το συμφερον του ειναι ενας ανθρωπος εσωτερικα νεκρος.

Η αφορμη για αυτο το ελευθερο κειμενο προηλθε βλεποντας και αφουγκραζοντας τη μοναξια των ατομων που συναναστρεφομαι.
Οι περισσοτεροι ειναι υγιης αλλα τους πονα η μοναξια ειτε ειναι μονοι στη ζωη , ειτε οχι.
Αγωνιουν για το μελλον αλλα δεν ελπιζουν. Οταν σταματας να ελπιζεις , σταματας να προσπαθεις για το καλυτερο και τοτε σε νικουν οι φοβοι σου και οι αμφιβολιες σου καθως και η σκεψη της αποτυχιας.
Κατ΄εμε δεν υπαρχουν αποτυχημενοι. Καποιοι προσπαθουν περισσοτερο κι' αλλοι λιγοτερο και δεν ειμαστε ολοι φτιαγμενοι για να φτανουμε τους ιδιους στοχους , πρεπει να εστιαζουμε στους δικους μας και σε αυτα που μπορουμε να φτασουμε και μας καλυπτουν.
Καμια φορα ειμαστε πολυ κοντα και νομιζουμε οτι απεχουμε πολυ απο τα ονειρα μας γιατι δεν εχουμε υπομονη παντα και μας κυριευει η απογοητευση.



Ξεχασαμε να ζουμε ανθρωποι... μαθαμε απλα να επιβιωνουμε.

Σύγχρονη κοινωνία - Έκτο άρθρο στο Socialistas.gr

Οι κοινωνίες καθώς τα χρόνια περνούν εξελίσσονται , μεταβάλλονται και είναι ένας δείκτης όπου μπορούμε να καταλάβουμε πόσο έχει αναπτυχθεί πολιτισμικά η εκάστοτε χώρα.Οι κοινωνίες είναι ο καθρέφτης μεγάλου πληθυσμού ατόμων , είμαι εγώ , εσείς και όλοι όσοι μας περιβάλλουν.

Πολλά άλλαξαν απο το 1980 και το 1990 και εστιάζω κοινωνικά. Απο εξιστορήσεις και συνομιλίες της γενιάς αυτών των δεκαετιών γνωρίζω οτι κυρίως οι νέοι εκείνων των εποχών ζούσαν, φλέρταραν διαφορετικά και υπήρχε η αθωότητα που χάθηκε πλέον.
Εν ετη 2013 όπου ζούμε η κοινωνία έχει αλλοτριωθεί και έχει πάρει άλλη μορφή , ύφος και δρόμο. Οι παλαιότερες γενιές υιοθετούν τη νοοτροπία της νέας γενιάς και έχουν ενσωματώσει έναν νέο τρόπο ζωής.
Το 1990 το life style το επηρέαζε ο Κωστόπουλος , σήμερα επηρεάζονται κυρίως οι νέοι απο πρότυπα σαθρά της τηλεόρασης και μιμούνται χαρακτήρες και τρόπους ζωής και ενδυμασίας. Η υπερ-προβολή κενών προσωπικοτήτων άνευ αξιόλογης πορείας σε κάποιο καλλιτεχνικό τομέα και το πλασάρισμα προτύπων που κερδίζουν γρήγορα , εύκολα και αβίαστα χρήματα είναι τα πιο δημοφιλή καθώς επίσης είναι και συχνό θέμα σε εκπομπές και ειδήσεις.

Το εύκολο χρήμα είναι στο προσκήνιο , πιο θεοποιημένο απο ποτέ εν καιρώ οικονομικής κρίσης.Υπόδουλοι του χρήματος άντρες και γυναίκες , θύματα του εαυτού τους κυρίως οι γυναίκες όπου θυσιάζουν τα πάντα γι’αυτό.
Το μέλημα ανδρών – γυναικών είναι οι έξοδοι τους στους χώρους διασκέδασης και η φιλοσοφία του «περνάω καλά» έχει ριζώσει για τα καλά στην νοοτροπία της νεοελληνικής κοινωνίας.

Οι γυναίκες εστιάζουν στα λούσα και στη απόκτηση αυτών με θεμιτά ή αθέμιτα μέσα και λόγω αυτού βλέπουμε πολλές φορές νέες γυναίκες με πρεσβύτερους άνδρες όπου μεταξύ τους τους χωρίζουν δεκαετίες. Ο λόγος είναι πασιφανής και η κατάπτωση αξιών και ηθικών είναι γεγονός. Το πρόβλημα όμως δεν το ηθικό σκέλος όσο το λυπηρό σκέλος του οτι νέες κοπέλες αυτό-υποβιβάζονται και γίνονται υπόδουλοι του εκάστοτε ευκατάστατου άνδρα προσκυνώντας το πορτοφόλι του και εκείνον ως «αφέντη». Ισως να υπάρχει ακόμη η αρχέγονη επιθυμία της γυναίκας για προστασία απο κάποιον με εξουσία/δύναμη αλλα η επιθυμία να αποκτήσει δικά της χρήματα με μόχθο πότε θα γεννηθεί ;

Και ενώ λοιπόν η οικονομική κρίση μας χτυπά τη πόρτα τα τελευταία χρόνια και γκρινιάζουμε καθημερινά οτι δεν έχουμε χρήματα , βλέπουμε κατάμεστα τα νυχτερινά κέντρα , τις καφετέριες και τα κλαμπ (τα Σάββατα ιδίως και τις γιορτινές περιόδους).

Και παρόλο που η ανεργία έχει χτυπήσει κόκκινο και η αγορά έχει «στεγνώσει» και οι επιχειρήσεις κλείνουν , παρατηρώ σε νεαρές ηλικίες των 18 έως 28 επιθέματα σιλικόνης στο στήθος οι οποίες κοστίζουν τουλάχιστον 2.000ευρώ και κάποιες πλαστικές επεμβάσεις αυτού του είδους τις κάνουν στο εξωτερικό.Αναρωτιέμαι πως ανταπεξέρχονται σε κόστος τουλάχιστον 5.000 ευρώ αυτά τα κορίτσια δουλεύοντας σε κάποιο πόστο σε νυχτερινά μαγαζιά ; Τα συμπεράσματα δικά σας.

Ενώ η θηλιά της οικονομικής κρίσης σφίγγει και ενώ κάποιοι ξοδεύουν τα χρήματα τους αλόγιστα φτιάχνοντας την εικόνα τους , υπάρχει και η σκληρή πλευρά τη ζωής (η αληθινή) την οποία την αποτελούν επαίτες και άστεγοι οι οποίοι έχουν αυξηθεί κατά πολύ τα τελευταία έτη.

Εν όψη καλοκαιριού θα ξεχυθούν ξανά νέοι και νέες στις παραλίες με καλοκαιρινό προορισμό την καθιερωμένη Μύκονο ή σε παραλίες της Γλυφάδας όπου τους απαθανατίζουν φωτογράφοι των γνωστών site στις ξαπλώστρες και στις ντουζιέρες με εντυπωσιακά μαγιό ,άψογο μακιγιάζ και χτένισμα μαλλιών καθώς και διάφορα αξεσουάρ σε χέρια και λαιμό και τους δε άνδρες αλειμμένους με λάδι να ποζάρουν κι’εκείνοι στον φωτογραφικό φακό.

Είναι η κοινωνία του σήμερα.Η κοινωνία του φαίνεσθαι και οχι του είναι. Η εικόνα μετρά περισσότερο και απο την ίδια την ουσία.Το περιτύλιγμα θα πρέπει να είναι άρτιο και να πλασάρεται συνεχώς.

Τα κοινωνικά δίκτυα τα οποία αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας μικρών και μεγάλων έχουν εισχωρήσει πλέον πολύ βαθιά στις ζωές όλων και η ενασχόληση με αυτά είναι φαινόμενο της σύγχρονης εποχής.

Aνάμεσα σε όλα όσα αναφέρθηκαν υπάρχουν και οι «πληγές» όπως θα χαρακτήριζα της νεότερης εποχής όπου υπάρχει τρομακτική αύξηση των διαζυγίων και ένα πολύ μεγάλο ποσοστό είναι παιδιά χωρισμένων γονέων.Ραγδαία αύξηση χρήσης των ναρκωτικών ακόμα και στους κόλπους των σχολείων (γυμνασίων και λυκείων) είναι η νέα «μόδα» που βέβαια έχει υιοθετηθεί και απο ηλικίες μεγαλύτερες των εφήβων.Θα έλεγα πως κυρίως η νέα γενιά έχει εγκαταλείψει την προσπάθεια να βάζει στόχους και να αγωνίζεται να τους πετύχει και γι’αυτό βρίσκονται σε αδράνεια , δίχως ενδιαφέροντα και οι μόνες έννοιες είναι ο καφές και τα ναρκωτικά όπως η ινδική κάναβη όπου είναι ένα φθηνό σχετικά ναρκωτικό και εύκολα προσβάσιμο.

Νέες κοπέλες κυρίως ανήλικες καταφεύγουν σε αμβλώσεις έχοντας η Ελλάδα την πρωτιά σε όλη την Ευρώπη όσο αφορά τις εκτρώσεις και έρχεται τρίτη παγκοσμιώς. Οι νεαρές κοπέλες και τα νεαρά αγόρια αδιαφορούν για τα μέτρα αντισύλληψης και καταλήγουν στα σκαλοπάτια κάποιου νοσοκομείου ώστε να αποβάλλουν τις επιπτώσεις των πράξεών τους.Οδηγούμενοι απο το ανώριμο της ηλικίας και λιγότερο της άγνοιας στιγματίζουν τις ζωές τους.

Τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα αφορούν κι’αυτά την σύγχρονη κοινωνία και αποτελούν μείζων πρόβλημα διότι η εξάπλωση τους είναι τόσο μεγάλη και οι ιοί αυτοί μεταλάσσονται συνεχώς κάνοντας δύσκολη την αντιμετώπισης τους.Η προστασία από αυτά έχει παραγκωνιστεί και οι συνέπειες διογκώνονται.Μια βραδιά πάθους , μπορεί να γινεί αφορμή ενός ολέθριου λάθους.

Η σχέση των δύο φύλων βρίσκονται σε σύγκρουση και υπάρχει μια τάση οι άνθρωποι να μην τολμούν  να ερωτευτούν και να νιώσουν συναισθήματα κι’αυτό γίνεται απο φόβο να μην πληγωθούν. Επιλέγουν να κάνουν one night stand και όργια απο το να κάνουν σχέση. Και τα δε ζευγάρια επιλέγουν πλέον άλλους τρόπους να παίρνουν καλά συμμετέχοντας σε swingger’s party (ανταλλαγή ζευγαριών με σκοπό το σεξ).

Μια τάξη πραγμάτων που απέχει από τα προηγούμενα χρόνια και δίνει την εντύπωση μιας πολύ απελευθερωμένης νοοτροπίας και κουλτούρας που στην ουσία η κοινωνία της πειραματίζεται και καθοδηγείται από τις σεξουαλικές επιθυμίες της και που φοβάται να δεθεί συναισθηματικά γι’αυτό επιλέγει να αναλώνεται με εφήμερες σχέσεις που τις εξωραΐζει αγνοώντας πως πίσω από τις επιθυμίες για συνεχή εναλλαγή συντρόφων υποβόσκουν φόβοι και ανασφάλειες.

Αυτή λοιπόν είναι η σύγχρονη κοινωνία μέσα από τα μάτια μου,υπάρχουν βέβαια πολλά ακόμα θέματα που αφορούν τη σύγχρονη κοινωνία αλλά επικεντρώθηκα προς το παρών σε αυτά αναφερόμενη ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΑ. Ελπίζω και εύχομαι ένα μεγάλο μέρος να τροποποιηθεί προς το καλύτερο και ευελπιστώ αυτή η κοινωνία να μπορέσει να αναδείξει τον πολιτισμό της και να καταφέρει να αναβαθμιστεί στο μέγιστο.

Δια χειρός ,
Clio Palma
18/4/2013