Ειναι δυσκολοι , σκληροι καιροι ... και για τους ρομαντικους , τιμιους , ειλικρινεις, συμπονετικους και ανιδιοτελεις ανθρωπους ειναι ακομα σκληροτεροι , γιατι βρισκονται αναμεσα σε δυο κοσμους , στον δικο τους και στον κοσμο των απανθρωπων που προαγει τον μισανθρωπισμο , την κακια και την πονηρια.
Αναμεσα σε δυο πλανητες αλλα μια κοινη γη συνηπαρχουν οι αγγελοι με τους διαβολους , οι θετικες σκεψεις με τις αρνητικες και η καθαροτητα με τη βρωμια.
Η επιβιωση γινεται μετα δυσκολιας και καποιοι θα ηττηθουν , καποιοι θα νικησουν. Οι δυνατοι θα πρεπει να εμψυχωνουν τους αδυναμους οταν οι αντοχες τους λιγοστευουν σε αυτη την αναμετρηση καλου με κακο.Αν συγκεντρωσουμε ολες τις ασχημες στιγμες που στεναχωριομαστε , κλαιγαμε ή κατσουφιαζαμε θα δουμε με εκπληξη και αγωνια οτι αυτες οι στιγμες ειναι τελικα ολη μας η ζωη.
Γιατι περιμενουμε να γεμισουμε τις μερες και τα χρονια μας με τετοιες στιγμες και στο τελος να γινει η ιδια μας η ζωη αυτες οι στιγμες πονου ;
Eνας πονος μπορει να φερει χαρα αλλα ποτε πολλοι μαζι δεν θα φερουν την ευτυχια.
Με πονο γεννιομαστε και ισως με πονο πεθανουμε αλλα με πονους γιατι να ζουμε ;
Αν γνωριζαμε οτι θα πεθαιναμε σε ενα μηνα οι περισσοτεροι απο εμας θα κοιτουσαμε να περασουμε οπως μας ευχαριστει κανοντας πραγματα που δεν καναμε καθε μερα ή και καθολου. Αυτο δεν ειναι απαραιτητα κακο.
Ομως το νοημα ποιο ειναι ; Να επενδυσεις ενα μηνα κανοντας πραγματα μονο για σενα ή μεσα στον ενα μηνα να προσπαθησεις να κανεις πραγματα για ατομα δικα σου ή και αλλα για να αφησεις κατι ομορφο και δικο σου στα εν ζωη προσωπα ;
Ακομα και την υστατη στιγμη ο ανθρωπος ειναι εγωκεντρικος. Θα κανει αυτα που τον ευχαριστουν οπως θα εκανε και αν δε γνωριζε οτι θα πεθανει συντομα. Δεν θα σκεφτει να προσφερει σε γνωστα προσωπα και μη ωστε οταν αποχωρησει απο τον επιγειο κοσμο να υπαρχουν δικα του απομειναρια αγαπης και καλοσυνης.
Εχει εστιασει στα δικα του θελω, στη δικη του ευχαριστηση και απολαυση. Ακομα και η αγαπη του προς αλλους πολλες φορες ειναι εγωιστικη. Αγαπαει αλλα περιμενει να παρει , αν καποιος σταματησει να παιρνει , φευγει. Ισως τελικα η αγαπη ως ενοια και συναισθημα ειναι εγωιστικη αν αφαιρεσουμε την ρομαντικοτητα απο εκεινη.
Εχετε αναρωτηθει ποτε γιατι αγαπαμε ;
Για να δωσουμε συναισθηματα βεβαιως αλλα αν δεν υπαρχει αναλογη ανταποκριση τοτε προσπερναμε. Αρα υπαρχει ανιδιοτελης αγαπη ;
Η δικη μου απαντηση , με τις τωρινες μου διαπιστωσεις που πιθανον να αλλαξουν με τα χρονια , ειναι πως υπαρχει αλλα μεμονωμενα και σπανια.
Το οτι ερωτευομαστε , ελκομαστε και αγαπαμε ατομα τα οποια δεν μας προσφερουν οσα επιθυμουμε και το βασικοτερο , αδιαφορουν για μας και δεν μας συμπεριφερονται σωστα και απο την αλλη παιρνουμε και εμεις αυτο τον ρολο σε αλλη σχεση ειναι μια σαδομαζοχιστικη συμπεριφορα κατα τη γνωμη μου.
Απο τη μια εμεις οι ιδιοι εχουμε βρεθει σε θεση να αδιαφορουμε και να φερομαστε ασχημα σε καποιον , απο την αλλη ειμασταν και εμεις σε παρομοια θεση σε αλλη χρονικη στιγμη.
Σαν να κραταμε το μαστιγιο εμεις και να ποναμε ανθρωπους και μετα να το παραχωρουμε σε καποιον αλλον για να μας μαστιγωνει τη δικη μας ψυχη.
Ειναι οξυμωρο αλλα ειναι συνηθες και υπηρχε παντα στην παλαιοτερη και συγχρονη εποχη.
Περιεργο ον ο ανθρωπος.... αναζητα και "πατεριτσες" , οπως το αποκαλω εγω , για να στηριζεται οταν ο ιδιος αδυνατει και γαντζωνεται επανω τους σαν να ειναι η μονη του σωτηρια. Αυτες οι "πατεριτσες" μπορει να ειναι ενας συντροφος , ενας φιλος , ενας συγγενης ή και ακομα πιο κοντινα ατομα.
Ετοιμορροπα στηριγματα τις περισσοτερες φορες και πεφτουμε αποτομα. Αν και τετοιου ειδους στηριγματα ποτε δεν προκειτε να μας συγκρατησουν γιατι και εμεις οι ιδιοι συνειδητοποιουμε καποια στιγμη πως η εκαστοτε "πατεριτσα" δε μας κανει πια και σπευδουμε στην επομενη. Εκτος αν στο διαστημα αυτο αποκτα δυναμη το ατομο και στεκεται πλεον μονο του στα ποδια του, με την υποστηριξη του ιδιου του του εαυτου.
Πολλοι μενουν και σε σχεσεις και σε γαμους ηδη τελειωμενους (μεσα τους) για να νιωθουν ασφαλεια , να νιωθουν πληρεις μεσα στην κενοτητα της σχεση τους με τον συντροφο τους και ανεχονται αθλιες συμπεριφορες μονο και μονο για να μη κοιμουνται μονοι και να ξυπνανε μονοι , προτιμωντας να κοιμουνται με νεκρα συναισθηματα που το πρωι παλι νεκρα θα ειναι.
Υπομενουν για να μην πουν στον περιγυρο "χωρισα" , ειτε για κοινωνικους λογους , ειτε για να μην δουν τη λυπηση στα ματια των αλλων επειδη εμειναν μονοι μετα απο χρονια συντροφικοτητας.
Αλλοι ψαχνουν μεσα απο εφημερες σχεσεις να καλυψουν ενα ακαλυπτο κενο, αυτο της ψυχης.
Ενα ειναι το σιγουρο , ειτε ο ανθρωπος ειναι απο τη φυση του μονογαμικος , ειτε πολυγαμικος , σιγουρα δεν ειναι φτιαγμενος για να ειναι μονος και σχεσεις μοναξιας ειναι κι' εκεινες της μιας βραδιας που δεν προσφερει ισορροπια αλλα μονο σαρκικη απολαυση.
Ειμαστε ιδιαιτερα πλασματα , αντρες και γυναικες. Η ποικιλομορφια των προσωπικοτητων και των χαρακτηριστικων μας κανουν ξεχωριστους. Η φυση μας μπορει να μας προσταζει καποιες φορες να ακολουθουμε λαθος κατευθυνσεις αλλα ως νοημοντα οντα μπορουμε να δαμασουμε συμπεριφορες και πρακτικες που μονο καλο δε μας κανουν.
Η ψυχη ειναι πιστευω μεχρι τωρα ανεξερευνητη και εχουμε στο μελλον να μαθουμε πολλα γι' αυτην αλλα εχοντας ανοιχτο το μυαλο μας να δεχτει και ανοιχτα τα αυτια μας για να ακουσουμε.
Eν κατακλειδι , γυρνωντας στο αρχικο θεμα , θα ηθελα να μπορεσω να μεταδωσω λιγη αισιοδοξια.
Θεωρουμαι δεδομενα τα παντα , ενω τιποτα δεν ειναι και δεν εκτιμαμε τα μικρα πραγματα που σε αυτα μπορουμε να βρουμε χαρα.
Ξυπνηστε το πρωι και παρτε αγκαλια το κατοικιδιο σας ή πηγαινετε το βολτα , φροντιστε και περιποιηθειτε τα φυτα σας ή πηγαινετε για τρεξιμο ή διαβαστε το αγαπημενο σας βιβλιο και γενικοτερα ξεκινηστε τη μερα σας με κατι που θα σας φτιαξει τη διαθεση πριν πατε για δουλεια και πριν αρχισει ξανα η ρουτινα της ημερα σας.
Περναμε ωρες σκεπτομενοι οσα ΔΕΝ εχουμε και ουτε πεντε λεπτα για οσα ηδη κατεχουμε.
Καντε πραγματα για εσας αλλα μη ξεχνατε να προσφερετε αγαπη ακομα και σε αυτους τους καιρους που ο ατομικισμος εχει εξαπλωθει και εχει αλλοτριωσει τους ανθρωπους.
Ανθρωπος που δεν προσφερει , αδιαφορει για τους γυρω του και σκεπτεται μονο το συμφερον του ειναι ενας ανθρωπος εσωτερικα νεκρος.
Η αφορμη για αυτο το ελευθερο κειμενο προηλθε βλεποντας και αφουγκραζοντας τη μοναξια των ατομων που συναναστρεφομαι.
Οι περισσοτεροι ειναι υγιης αλλα τους πονα η μοναξια ειτε ειναι μονοι στη ζωη , ειτε οχι.
Αγωνιουν για το μελλον αλλα δεν ελπιζουν. Οταν σταματας να ελπιζεις , σταματας να προσπαθεις για το καλυτερο και τοτε σε νικουν οι φοβοι σου και οι αμφιβολιες σου καθως και η σκεψη της αποτυχιας.
Κατ΄εμε δεν υπαρχουν αποτυχημενοι. Καποιοι προσπαθουν περισσοτερο κι' αλλοι λιγοτερο και δεν ειμαστε ολοι φτιαγμενοι για να φτανουμε τους ιδιους στοχους , πρεπει να εστιαζουμε στους δικους μας και σε αυτα που μπορουμε να φτασουμε και μας καλυπτουν.
Καμια φορα ειμαστε πολυ κοντα και νομιζουμε οτι απεχουμε πολυ απο τα ονειρα μας γιατι δεν εχουμε υπομονη παντα και μας κυριευει η απογοητευση.
Ξεχασαμε να ζουμε ανθρωποι... μαθαμε απλα να επιβιωνουμε.
