Συμβιβαζομαστε συνεχως , συμβιβαζομαστε καθημερινα με τη μοναξια , με τη δουλεια , με τη ζωη που εχουμε η που δεν εχουμε , με τους φιλους , με την οικογενεια με ολα οσα μας περιβαλλουν και μας επηρεαζουν.
Ερχεται η στιγμη να συμβιβαστουμε και με τον ερωτα , μα ποσο κουραγιο εχεις πια να συμβιβαζεσαι;
Κουραστηκες , εξαντληθηκες να μην εχεις ο,τι αξιζεις. Να εχεις μονιμως κατι λιγοτερο που με τα ματια του ερωτα το βλεπεις πολυ αλλα δεν ειναι.
Τα "ψιχουλα" αγαπης τα βλεπεις θησαυρο.
Σκεφτεσαι αν αξιζει το ρισκο γιατι ξερεις οτι θα πληγωθεις ξανα και θα σε περιμενουν κι'αλλες νυχτες γεματες με δακρυα που θα σκεφτεσαι ποσο μετανιωσες που πηρες το ρισκο να συμβιβαστεις για αλλη μια φορα με αλλη μια καινουρια αδιεξοδη κατασταση.
Θυμαμαι τη φραση "Μην συμβιβαζεσαι με τιποτα λιγοτερο απο οτι αξιζεις". Την εφαρμοζουμε παντα; Η καπου καπου αμελουμε αυτη τη σοφη φραση ;
Ειναι και η αυτοτιμωρια που μας ωθει στον συμβιβασμο.Ξερεις οτι θα πληγωθεις αλλα αποζητας να "καεις" για χαρη του ερωτα, να αυτοκασταστραφεις γλυκα θυσιαζοντας τη καρδια σου για αυτες τις δυο-τρεις στιγμες παθους , συναισθηματων και ρομαντισμου που θα νιωσεις οτι τοτε ζεις και πριν απο αυτες η ζωη σου δεν ειχε νοημα.
Αυτο το ρισκο εχει δυο πλευρες και σε χωριζει απο την συναισθηματικη αναγεννηση αν τελικα δεν το παρεις αλλα σε προστατευει απο τον συναισθηματικο θανατο αν επιλεξεις να μην θυσιαστεις.
Η λογικη δεν εχει χωρο στον ερωτα και ετσι πολλες φορες μας παρασυρει και εν τελη μας οδηγει ξανα πισω στο πουθενα και στο τιποτα , γι'αλλη μια φορα συμβιβασμενους και χαμενους.
Η επιλογη δυσκολευει οταν παρεμβαινει ο ερωτας ... αναρωτιεσαι πως θα ηταν η ζωη σου εαν τελικα επελεγες να δεχτεις μια κατασταση (εστω και αδιεξοδη απο την αρχη) και απο την αλλη γνωριζεις καλα πως αφου την δεχτεις ο δρομος ειναι ανηφορικος, δυσκολος , γεματος συρματοπλεγματα ετοιμα να καταστρεψουν καθε συναισθημα που ο ερωτας "γεννησε".
Πνευματικα Δικαιωματα - Clio Palma
29/7/2013
Ερχεται η στιγμη να συμβιβαστουμε και με τον ερωτα , μα ποσο κουραγιο εχεις πια να συμβιβαζεσαι;
Κουραστηκες , εξαντληθηκες να μην εχεις ο,τι αξιζεις. Να εχεις μονιμως κατι λιγοτερο που με τα ματια του ερωτα το βλεπεις πολυ αλλα δεν ειναι.
Τα "ψιχουλα" αγαπης τα βλεπεις θησαυρο.
Σκεφτεσαι αν αξιζει το ρισκο γιατι ξερεις οτι θα πληγωθεις ξανα και θα σε περιμενουν κι'αλλες νυχτες γεματες με δακρυα που θα σκεφτεσαι ποσο μετανιωσες που πηρες το ρισκο να συμβιβαστεις για αλλη μια φορα με αλλη μια καινουρια αδιεξοδη κατασταση.
Θυμαμαι τη φραση "Μην συμβιβαζεσαι με τιποτα λιγοτερο απο οτι αξιζεις". Την εφαρμοζουμε παντα; Η καπου καπου αμελουμε αυτη τη σοφη φραση ;
Ειναι και η αυτοτιμωρια που μας ωθει στον συμβιβασμο.Ξερεις οτι θα πληγωθεις αλλα αποζητας να "καεις" για χαρη του ερωτα, να αυτοκασταστραφεις γλυκα θυσιαζοντας τη καρδια σου για αυτες τις δυο-τρεις στιγμες παθους , συναισθηματων και ρομαντισμου που θα νιωσεις οτι τοτε ζεις και πριν απο αυτες η ζωη σου δεν ειχε νοημα.
Αυτο το ρισκο εχει δυο πλευρες και σε χωριζει απο την συναισθηματικη αναγεννηση αν τελικα δεν το παρεις αλλα σε προστατευει απο τον συναισθηματικο θανατο αν επιλεξεις να μην θυσιαστεις.
Η λογικη δεν εχει χωρο στον ερωτα και ετσι πολλες φορες μας παρασυρει και εν τελη μας οδηγει ξανα πισω στο πουθενα και στο τιποτα , γι'αλλη μια φορα συμβιβασμενους και χαμενους.
Η επιλογη δυσκολευει οταν παρεμβαινει ο ερωτας ... αναρωτιεσαι πως θα ηταν η ζωη σου εαν τελικα επελεγες να δεχτεις μια κατασταση (εστω και αδιεξοδη απο την αρχη) και απο την αλλη γνωριζεις καλα πως αφου την δεχτεις ο δρομος ειναι ανηφορικος, δυσκολος , γεματος συρματοπλεγματα ετοιμα να καταστρεψουν καθε συναισθημα που ο ερωτας "γεννησε".
Πνευματικα Δικαιωματα - Clio Palma
29/7/2013
