Νοσταλγία

Μου λειπει το οτι θελω να συζητησω πραγματα που συζητουσα με εσενα και τωρα δεν μπορω να συζητησω με κανεναν διοτι η σχεση που εχεις με καποιους ανθρωπους δεν μπορει να αντικατασταθει με καποια αλλη...
Το χειροτερο ειναι οτι μπορω μονο να τα σκεφτομαι και να ελπιζω οτι τα ακους τωρα που εισαι ενα με το Συμπαν και δεν μπορω να παρω απαντηση και να μπορεσω μιλησω μαζι σου οπως πριν λιγους μηνες και δεν θα μπορεσω ποτε...
Απλα προσπαθω πολλες φορες να μαντεψω τι θα μου ελεγες εαν ησουν εδω, προσπαθω να θυμηθω το γελιο σου , ακομα και την ανασα σου στο τηλεφωνο.
Ειχα καμποσο καιρο να δακρυσω που σε εχασα και σκεπτομενη ολα δακρυζω τωρα και ξερω πως αν ησουν εδω ολο και κατι θα μου ελεγες για να γελασω... και ετσι μετα χαμογελαω ... ξερω πως αυτο θελεις.
Ειμαι σιγουρη πως οσοι σε ξεραμε αντιδρουν το ιδιο,θλιβονται αλλα μετα χαμογελανε γιατι θυμουνται τα αστεια σου,το χιουμορ που δεν εχανες ποτε.

Καταδικασμένες Αγάπες

Ισως ποτε να μην μαθω με τι σκεψεις συνοδευεται η μορφη μου στο μυαλο σου.
Ειναι η αγαπη αυτη καταδικασμενη , μια ακομα πληγη στη καρδια.

Καπου εκει εξω υπαρχεις , δεν ξερω αν χαμογελας η αν υποφερεις.Δεν ξερω καν αν υπαρχεις αλλα ελπιζω στην υπαρξη σου για να μπορω να ζω.

Πιθανον καποτε η τυχη να ειναι με το μερος μας , να μην  τοσο σκληρη μαζι μας.Εως τοτε δυο ψυχες περιμενουν, κοιμουνται μονες , σκεφτονται ο ενας τον αλλον και κανουν ονειρα για ενα κοινο μελλον και ζωη.

Θυμαμαι την βροχερη βραδια, τον ηχο της βροχης , τη ζεστασια του κορμιου σου διπλα μου , τα φιλια μου στην πλατη σου και την αγωνια μου για το πρωινο που ξημερωνε οπου  θα γλιστρουσε η στιγμη αυτη και θα γινοταν παρελθον.

Κρατω μια ευκαιρια και η ζωη μου την παιρνει.Κοιμαμαι παλι μονη και λιγο πριν αποκοιμηθω σκεφτομαι τη ζωη που δεν εχω μαζι σου.Ξυπνωντας ζω παλι τη ζωη μου ...μονη μου.

Πνευματικα Δικαιωματα - Clio Palma
17/11/2012

Αναγέννηση

Ειναι φορες που λες "Επιτελους βρηκα αυτο που θελω" και ερχεται η ζωη και η που στο παιρνει για παντα η που το κραταει μακρια σου.
Τοτε νιωθεις ατυχος και αδικημενος.Νιωθεις πως καθε βημα σου ενω περπατας ειναι βαρυ και ακομα και ο τροπος που κοιτας τους περαστικους δηλωνει απογοητευση.
Mε τον καιρο συνηθιζεις και αναπτερωνεται το ηθικο σου.Αλλα μεχρι τοτε τι κανουμε ?

Αφου τα εχουμε βαλει με την τυχη μας, αρχιζουμε να θυμομαστε και να συγκεντρωνουμε στο μυαλο μας και τις ατυχιες του παρελθοντος. Η απογοητευση μεγιστοποιειται.
Ψαχνεις να βρεις κατι να πιαστεις για να συνεχισεις να ελπιζεις.
Οι δυνατες ψυχες βρισκουν παντα καποιον λογο να ελπιζουν ...και ερχεται η μερα που ξυπνας το πρωι, βγαινεις απο το σπιτι και ολα σου φαινονται διαφορετικα .
Τοτε πλεον ξερεις πως αναγεννηθηκες.

Πνευματικα Δικαιωματα -Clio Palma
14/11/2012

Αντίο

Σε εχασα...
Δεν προλαβα να σου πω σ'αγαπω , να σε κρατησω μια τελευταια φορα στα χερια μου.

Μας εκανες παντα ολους να χαμογελαμε. Ησουν γεννημενος και ευλογημενος απο το Θεο να κανεις τους γυρω σου να γελουν και να διασκεδαζουν ακουγοντας τα αστεια σου.
Ησουν ενηλικος με ψυχη παιδιου.
Για μενα ησουν ενα δωρο απο το Θεο , ενας φιλος που ηξερε να ακουει και να μου συμπαραστεκεται.

Συγγνωμη που καποιες φορες σε στεναχωρησα η σου μιλησα αποτομα.
Σ'αγαπαω και μακαρι να ακουγεται το σ'αγαπω μου ως τους ουρανους.

Μου ελεγες ποσο σου αρεσαν αυτα που γραφω , εσυ με μυησες στις σελιδες , εσυ με εμαθες.
Με παροτρυνες να γραψω το βιβλιο που ονειρευομαι.
Θα το γραψω για σενα και στη πρωτη σελιδα θα υπαρχει αφιερωση στο ονομα σου,προς τιμην σου.Ειναι το ελλαχιστο που μπορω να κανω για μια τοσο μεγαλη ψυχη.

Δεν ηθελα να με αφησεις μονη μου...
Ομως με αφησες κι'εσυ στη μοναξια μου... στο τιποτα...στο κενο.
Πισω αφησες κι'αλλους ανθρωπους και για ολους εμας εισαι αναντικαταστατος.

Δεν θα σε ξεχασω φιλε μου , θα ανταμωσουν οι ψυχες μας. Θα με κανεις να γελαω και στον ουρανο  οπως εκανες και στην επιγεια ζωη.

Χαιρομαι πολυ για ενα και μονο πραγμα, λιγα χρονια πριν μας αφησεις , σε εκανα να αναγεννηθεις.Σε βοηθησα να αποκτησεις αγαπη για τον εαυτο σου,αυτοπεποιθηση και να πιστεψεις σε σενα. Οσα σου ειχα πει τα εφαρμοσες και εγινες αλλος ανθρωπος.
Εφυγες ευτυχισμενος και χαιρομαι που συνεβαλλα σε αυτο.

Θα κρατησω μεσα μου οσα μου ειπες.Θα παραμεινω το αντρακι που γνωρισες που δεν το βαζει κατω , που εχει τσαμπουκα και τολμη και πανω απο ολα μπεσα. Δεν θα σε απογοητευσω , στο ορκιζομαι αυτο.
Σ'αγαπαω τοσο... και ειχα καιρο να στο πω.
Τελικα αργησα για πολλα πραγματα και ποναει  να ξερω ποσο χαμενο χρονο αφησα.
Δε με συγχωρω...
Εσυ ξερω πως θα με συγχωρουσες για οποιοδηποτε λαθος μου , εγω ομως δεν συγχωρω εμενα.
Ενα αγκαθι θα υπαρχει παντα στη καρδια μου και η απωλεια σου θα μεγαλωνει το αγκαθι αυτο.

Ηρθες , μας γεμισες χαμογελα και εφυγες.
Εμεινε μονο σιωπη,δακρυα και ολα τα φωτα χαρας που ηταν αναμμενα οταν ειμασταν κοντα σου εσβησα.

Ηθελα να σε ειχα στο πλαι μου , να ησουν στις χαρες διπλα μου,οταν θα εκανα οικογενεια,οταν θα τελειωνα τη σχολη,οταν θα διοριζομουν.

Ο πονος ειναι αβασταχτος αγαπη μου.Γιατι εχασα μια ψυχη παιδικη σε σωμα αντρα.
Ησουν αγνος ανθρωπος , σπανιος.
Δεν το αντεχω.
Ξερω πως θα συνηθισω.Ομως καλυτερα να αφησω τον εαυτο μου να πιστευει πως απλα χαθηκαμε.
Θελω να πιστευω πως θα σε ξαναδω καποτε και πως θα με ξαναπαρεις τηλεφωνο να ακουσω τη φωνη σου.

Πες μου , το σ'αγαπω μου ακουγεται ως τους ουρανους?
Ελα στο ονειρο μου και πες μου το.Μονο τοτε θα ηρεμησω...

Καρμικοί Έρωτες

Υπαρχουν γνωριμιες που λες "Δε μπορει, ειναι καρμικες".

Ξεχωριζεις ενα προσωπο μεσα σε πολλα και το ματι σου πεφτει σε 'κεινον η εκεινη και τα ματια σας διασταυρωνονται. Εκεινη τη στιγμη νιωθεις να σε διαπερναει ηλεκτρικο ρευμα και να αναστατωνεται ο κοσμος σου. Η ματια ειναι ακομα καθηλωμενη πανω σου και εσυ ακομα εχεις τα δικα σου στραμμενα σε εκεινον-η.

Ο χρονος σταματαει... δεν ακους τιποτα παρα μονο τους χτυπους της καρδιας σου (ναι ολο το σκηνικο θυμιζει ταινια που προβαλλει τις σκηνες σε αργη κινηση).

Οταν συνειδητοποιεις πως τα συναισθηματα μεσα σου αυξανονται και μεγιστοπιουνται τοτε αυτοματα γυρνας αμηχανα το βλεμμα σου αλλου.

Μετα απο λιγο ομως κοιτας ξανα προς τη κατευθυνση του ατομου που σε γοητευσε.
Το παιχνιδι με τα ματια ξεκιναει και παλι. Αυτη τη φορα νιωθεις ακομα πιο αμηχανα. Σε κοιταει πιο επιμονα.Τα χανεις.Χαμογελας λιγακι χαζα και δαγκωνεις τα χειλη σου. Το βλεμμα του-της σε εχει πλεον αναστατωσει τοσο που αρχιζεις να κουνας νευρικα το κεφαλι σου κοιταζοντας αριστερα-δεξια, σαν να προσπαθεις να αποδρασεις απο την γοητεια που προσπαθει να σε υποταξει.

Οι παλμοι της καρδιας ειναι πιο γρηγοροι  και τωρα αναρωτιεσαι πως μιλαει , πως φιλαει , ποσο τρυφερα θα σε γδυσει και θα σου κανει ερωτα σαν να τον ηξερες χρονια, σαν να εισασταν παντοτε εραστες.
Σκεφτεσαι ποια λεξη θα σου πει πρωτα , ποια θα ειναι η κινηση του κορμιου του.
Σκεφτεσαι ποσο θελεις αυτα τα ματια και αυτα τα χειλη να σε πλησιασουν και να νιωσεις την αναπνοη του στο προσωπο σου.

Αυτη η θυελλα συναισθηματων και σκεψεων σε κατακλυζει και αφηνεσαι ...γινεσαι ενα με τη νυχτα και τα ματια γινονται φωτεινοι αγνωστοι  πλανητες που δια καως θελεις να εξερευνησεις....

Πνευματικα Δικαιωματα - Clio Palma
16/09/2012

Μοναξιά

Βραδιες,μερες και απογευματα κενα. Σαν να γεννηθηκες χθες , σαν εγκαταλλειλημενο παιδι , σαν σκια. Ετσι βιωνουμε τη μοναξια.

Απελπισια , απογνωση , θλιψη και απογοητευση οδηγουν στο σκοτεινο δρομο της μοναξιας.

Ολες οι μερες φαινονται ιδιες και τα συναισθηματα πονου μεγιστοποιουνται και σαν βαριες πλακες τις νιωθουμε στο στηθος μας .

Η ζωη δεν αξιζει εαν δεν την μοιραζεσαι , εαν δεν εχεις ενα κορμι να ξαπλωσεις διπλα του , μια αγκαλια να ηρεμησεις και μια φωνη να σου μιλαει και να διωχνει τη μοναξια μακρια.

Περιμενοντας λοιπον ενα τηλεφωνο , μια πορτα να ανοιξει η μια φωνη να ακουστει , συνειδητοποιουμε ποσο απελπισμενα ζηταμε συντροφια.

Ο ανθρωπος εξαλλου ειναι ενα ον που δεν μπορει να ζει μονο του και η μοναξια του κανει κακο  , τον σκοτωνει λιγο-λιγο.

Καπως ετσι πρεπει να νιωθουν οι εξαθλιωμενοι ναρκωμανεις στο δρομο και οι αστεγοι ταλαιπωρημενοι ανθρωποι που κοιμουνται στα παγκακια της Αθηνας η στις στασεις των λεωφορειων.

Τωρα που το καλοκαιρι γλυστρισε και εγινε παρελθον , στο μυαλο καποιων ερχονται εικονες που σχετιζονται με τον χειμωνα, την ζεστασια , το τζακι , τη κουβερτουλα , το ζεστο τσαι στο τραπεζι οπου κανενας μας δεν τα εχει ταυτισει με τη μοναξια γιατι ολοι μας ταυτιζουμαι αυτες τις εικονες ειτε με την οικογενεια , ειτε με το ταιρι μας , ειτε ακομη και με τους φιλους μας.

Ποσο μιζερη ειναι η ζωη αν τις στιγμες χαλαρωσης δεν εχεις να τις μοιραστεις με κανεναν?
Η αντιστοιχα ποσο ποναει να μην εχεις κανεναν να μοιραστεις τη θλιψη σου η την απογοητευση σου για κατι?

Η μοναξια ειναι σαν το σαρακι , σε τρωει αργα και σε εξαφανιζει γρηγορα.

Πνευματικα Δικαιωματα - Clio Palma
5/9/2012

Αληθινοί άνθρωποι σε κόσμο ψεύτικο

Ποσο ποναει να εισαι αληθινος σε ενα κοσμο ψευτικο...οπου εσυ εχεις μαθει να αγαπας κι'αλλοι να εκμεταλλευονται.

Ποσο δυσκολο ειναι να ζει μια γυναικα σε ενα κοσμο σκληρο και κενο συναισθηματικα.
Κι'ενω εκεινη μαζι με το κορμι της δινει και τη ψυχη της, οι ανθρωποι βλεπουν μονο ο,τι θελουν να δουν και προσπαθουν να παρουν οσα μπορουν περισσοτερα.

Ποσο εκνευριστικο ειναι να θελεις να δειξεις τα συναισθηματα σου και να σε κραταει μεσα σου το ενδεχομενο να πληγωθεις ξανα. Κι'ετσι αναγκαστικα δεν εκδηλωνεις τα θελω σου.

Οι αληθινες γυναικες , εχουν αληθινα συναισθηματα .
Μεσα τους πηγαζει ο αληθινος ερωτας κι'η αληθινη αγαπη.Μη τις φοβασαι.

Ποσοι ανθρωποι γυρω μας ειναι συναισθηματικα "αναπηροι"? Αλλοτε απο επιλογη και αλλοτε οχι.
Γυρω μας υπαρχουν πολλοι ανθρωποι συναισθηματικα "αναπηροι" οι οποιοι δεν εχουν να δωσουν τιποτα και ζουν με το κενο τους.

Ποσο δυσκολα βιωνει τη μοναξια μια γυναικα και ποσο την φθειρει το οτι δεν νιωθει ενα αρσενικο να της παρεχει ασφαλεια,πραγμα που αποτελει μια απο τις αρχεγονες επιθυμιες της?

 Ειναι δυσκολο να αντεχει μια γυναικα να παιρνει τον ρολο του ανδρα επειδη δεν τη στηριζει καποιος κι'αναγκαστικα στηριζει μονη της τον εαυτο της.Καπως ετσι προεκυψε και το καινουριο κοινωνικο φαινομενο της αντιστροφης των ρολων.

Ποναει να εισαι αληθινος , σε ενα κοσμο ψευτικο ομως αναρωτησου ποσα κερδιζεις οντας αληθινος και ποσα θα εχανες αν δεν ησουν.
Το βασικοτερο ειναι οτι χανεις τον εαυτο σου και αλλοτριωνεσαι.Κανενας ανθρωπος δεν ευτυχησε ποτε χανοντας τον πυρηνα του εαυτου του.

Ξερω, εχεις απογοητευτει οπως ολοι μας... σκεψου πως καποια στιγμη εκει που δε το περιμενεις,θα συμβουν τα καλυτερα.
Αυτο μπορει να γινει σημερα,αυριο η σε τρια-τεσσερα χρονια.Χρειαζεται υπομονη,ισχυρη θεληση και ελπιδα.

Και για καλο η για κακο...να προσεχεις τι ευχεσαι γιατι πολλες φορες δεν ερχεται ακριβως αυτο που θελουμε και καταληγουμε να απογοητευομαστε παλι. (Αυτο το ξερω απο πρωτο χερι).

Ειτε ερωτευτεις,ειτε αγαπησεις,καν'το δυνατα,να το ζησεις εντονα,με παθος,με γκαζια και τρικυμιωδεις επιθυμιες... Μπορει να πληγωθεις στο μελλον αλλα σιγουρα θα νιωθεις καλα με τον εαυτο σου που τον αφησες να εκδηλωθει και δεν εβαλες χαλιναρι στα θελω σου.

Πνευματικα Δικαιωματα - Clio Palma
7/8/2012

Έρωτας

Νεκρα συναισθηματα αναγεννιουνται και μεγαλα παθη ξυπνανε το χαμενο παθος και τη κρυμμενη επιθυμια.

Oπως πολλες φορες εχω γραψει στο παρελθον ο ερωτας εχει δυο πλευρες,αυτη που βλεπουμε και αυτη που δεν θελουμε να δουμε.

Ομως ο ερωτας δεν μονο ειναι αυτο.Ειναι και ενοχη,ειναι και λυτρωση,ειναι φωτια και θαλασσα,τον περιβαλλει αλλοτε το φως κι'αλλοτε το σκοταδι.
Καποιες φορες εχει συμμαχο του την αληθεια κι'αλλοτε το ψεμμα.

Ο ερωτας ειναι ενα παιχνιδι διεκδικησης που τρεφεται απο "θελω" και ελπιδες.
Ευκολα γινεται πονος και ευκολα χαρα.
Ειναι το μονο συναισθημα που δεν γνωριζει απο "πρεπει".

Τον ερωτα τον συναντας στα ματια του-της.Στο φιλι νιωθεις το παθος και στην αγκαλια την επιθυμια.
Καθως δυο κορμια γινονται ενα ο ερωτας ολοκληρωνεται...η καρδια γεμιζει συναισθημα.Η στιγμη γινεται πυροτεχνημα και φωτιζει τον ερωτα τους.

Πνευματικα Δικαιωματα - Clio Palma
7/8/2012

"Μύριζε Θάνατο"

Ερχεται καποτε η στιγμη που η ζωη μας προσπερναει,μας αφηνει πισω,μας εγκαταλλειπει κι'ετσι η στιγμη παγωνει,το κορμι νεκρωνει και η ψυχη αποκολλαται απο το σωμα.

Αυτο ειναι το τελος που δεν μπορουμε να αποφυγουμε,που μπορει να φοβομαστε,να τρεμουμε αλλα καποτε θα μας χτυπησει τη πορτα και θα φερει τον θανατο εμπρος μας.Θα ερθουμε αντιμετωποι με το τελος που μπορει να ειναι και η αρχη ποιος ξερει (?) αλλα σιγουρα ο θανατος μας αποχωριζει με οσα συνδεομαστε τη παρουσα φαση.

Ποσο σκληρη μπορει να ειναι η ζωη και ποσο ευκολα οι ανθρωποι γυρνουν τη πλατη σε μακαβρια γεγονοτα?
Αποψε βρισκομενη σε γνωστο μαγαζι του Κορυδαλλου,ειδα τη σκληρη πλευρα της ζωης αλλα και την αδυσωπητη μοιρα να χαριζει θανατο διχως οικτο & ελεος.
Ελλαχιστα μετρα μακρια απο το μαγαζι οπου βρισκομουν,αγνωστος πυροβολησε καποιον νεαρο ο οποιος λιγα λεπτα πριν βρισκοταν απεναντι μου και επινε το ποτο του.Πισωπλατος πυροβολισμος,λιγο πιο κατω απο το κρανιο....ο θανατος ηταν αιφνιδιος.
Συγκεντρωθηκε πληθος ανθρωπων και περιπολικα.Το πτωμα σκεπαζε ενα λευκο σεντονι.
Εντος του μαγαζιου συνεχιζοταν η live μουσικη υποκρουση ενω λιγα μετρα παρακατω το αιμα του νεαρου εσταζε στην ασφαλτο.
Το πληθος παρακολουθουσε μουδιασμενο,απορημενο,προβληματισμενο.
"Μυριζε" θανατος.

Αποψε το παιδι μιας μανας και ενος πατερα πεθανε.Πολλα παιδια καθημερινα εχουν την ιδια καταληξη.

Το σημερινο γεγονος με προβληματισε και "συννεφιασε" η ψυχη μου.
-"Ετσι ειναι η ζωη" θα πουν καποιοι.
-"Πηγαινε γυρευοντας" θα πουν καποιοι αλλοι.

Τελικα τι μενει ? Αυτο αναρωτηθηκα.

 Οι καλες πραξεις που εχουμε κανει πριν μας θερισει ο θανατος και πριν μας παρει μακρια το αγαθο που λεγεται ζωη.
Αυτο μενει κατα τη γνωμη μου.

Το ποσα καλα πραγματα προσφεραμε στους γυρω μας,ποσο τους εχουμε βοηθησει,ενθαρρυνει,εμψυχωσει και εαν τους εχουμε αγαπησει,αν τους εχουμε καταλαβει και εαν εχουμε αφουγκραστει ποτε τις πιο βαθιες τους σκεψεις οπου σε αυτες κατοικουν τα θελω τους,οι αναγκες τους.

Αυτα μενουν λοιπον.

Δεν θα ζουμε αιωνια.Ενω σημερα γραφω αυτο το ποστ μπορει αυριο να μην υπαρχω και αντιστοιχα και καποιος αναγνωστης σημερα διαβαζει αυτο το ποστ κι'αυριο ισως δεν θα ζει.
Δεν μπορουμε να ξερουμε τι μας ξημερωνει.Η ζωη και ο θανατος ειναι απροβλεπτος.

Για καποιους ανθρωπους η ζωη ειναι συντομη γι'αλλους οχι.Ας ειναι τουλαχιστον ευχαριστος ο βιος μας,συντομος η μη.

Σιγουρα ενας θανατος μας γεννα φοβους και ανυσηχιες και σιγουρα αυτο με εκανε να μοιραστω μαζι σας αυτο το ποστ σημερα.
Φοβαμαι για τους ανθρωπους που αγαπω,δεν θελω να τους χασω.Θελω να μπορω να τους κραταω το χερι και να νιωθω πως καποιος υπαρχει και για μενα και δεν ειμαι μονη.
Θελω να γυρναω σπιτι και να τους βλεπω και η παρουσια τους να γεμιζει τα κενα μου η να εξαφανιζει τη θλιψη μου.

Τη πορεια μας μπορουμε να την καθορισουμε,την γεννηση και τον θανατο μας δεν μπορουμε,γι'αυτο ας φροντισουμε η πορεια μας να ειναι φωτεινη για να εχουμε αφησει πισω μας ενα φωτεινο μελλον.

Πνευματικα Δικαιωματα - Clio Palma
3/8/2012

Το κλειδί της ευτυχίας

Ολοι καποτε στη ζωη μας πιανουμε πατο.Ερχεται η στιγμη οπου νιωθουμε κενοι,ζωντανοι-νεκροι,απογοητευμενοι & βουλιαζουμε στη δυνη των καταστασεων που μας εγκλωβιζουν.
Ειναι φορες που δεν εχουμε κεφι,δεν εχω δυναμη,δεν εχουμε και κουραγιο να αντιμετωπισουμε την ιδια τη ζωη και τις ιδιες τις επιλογες μας.

Αυτη η μαχη που λεγεται ΖΩΗ δεν ειναι ευκολη,ειναι πολυ δυσκολη.Περιλαμβανει παγιδες,ηττες,πονο,δυσαρεσκια,αδικιες,φθονο,αντιπαλλοτητα,αποτυχια,θλιψη αλλα εχει και καλες στιγμες οπως χαρα,νικες,ευκαιριες,αγαπη,συντροφικοτητα,παθος,γαληνη,ευτυχια και επιτυχια.

Για να κερδισεις τη μαχη της ζωης εχεις πολλα οπλα ομως χωρις τα βασικα συνεχως θα χανεις.
Χωρις εμπιστοσυνη,αγαπη και σεβασμο προς τον εαυτο μας δεν ανοιγει καμια πορτα και δη αυτη της ευτυχιας.

Δεν εχει σημασια εαν εισαι χοντρος,λεπτος,ψηλος,κοντος,μελαχρινος,ξανθος,λευκος,μαυρος,"ασχημος" η "ομορφος",νεαρος η ηλικιωμενος,μορφωμενος η μη.Εχουμε ΟΛΟΙ δικαιωμα για το καλυτερο.Εχουμε ολοι δικαιωμα στην ευτυχια,στην αγαπη,στην αποδοχη.
Ολοι πρεπει να αγαπαμε τον εαυτο μας και να τρεφουμε απεριοριστη εκτιμηση προς αυτον.
Εαν δεν αγαπησουμε εμας,δεν θα μας αγαπησει κανεις.

Πιστευω ενα απο τα κλειδια της ευτυχιας ειναι ΣΙΓΟΥΡΑ το να προσπαθουμε να γνωρισουμε τον εαυτο μας,να τον αγαπαμε,να τον εκτιμαμαι και να τον εμπιστευομαστε.
Ετσι αποκταμαι εσωτερικη δυναμη.Ωστε να μπορεσουμε αυριο-μεθαυριο να διεκδικουμε οσα αξιζουμε.
Και πιστεψτε με....Αξιζουμε πολλα και πολλες το ξεχναμε .

Πνευματικα Δικαιωματα - Clio Palma
30/7/12

Αληθινή Αγάπη

Oσοι εχουμε αγαπησει εχουμε παντα στη καρδια μας ενα κομματι ζεστο και φιλοξενο.
Το σωμα μπορει να ξεχνα,το μυαλο μπορει επισης ΑΛΛΑ η καρδια ποτε.

Μας συντροφευουν οι στιγμες,οι λεξεις,τα χαμογελα.
Μας κυνηγουν οι αναμνησεις,τα ερωτηματικα & τα συναισθηματα.

Η αληθινη αγαπη ειναι ανιδιοτελης.Δινεις και δεν περιμενεις να παρεις τιποτα.

Δεν μπορεις να μισησεις παρα μονο για λιγο.Δεν μπορεις να ξεχασεις μα και δε θες.

Υπαρχουν αντιφασεις,υπαρχουν διλληματα,υπαρχουν φοβοι.Ειναι μαγικο το πως εξαφανιζονται μολις δυο ζευγαρια ματια ανταμωνουν.

Πνευματικα Δικαιωματα-Clio Palma
17-07-2012

Αποξενωση

Σιγουρα θα εχετε παρατηρησει πως μεταξυ των ανθρωπων υπαρχει μια μεγαλη αποσταση (που οι ιδιοι την δημιουργουν).
Αναμεσα μας μεγαλωνει ενα χασμα και ενα μεγαλο φαινομενο παρατηρειται.Αυτο ειναι η αποξενωση.

Μια μορφη αποξενωσης ειναι η αποστροφη απο την προσωπικη επαφη και η αναπτυξη και διαδοση της απροσωπης λ.χ η επικοινωνια μεσω Facebook αλλα και αλλων κοινωνικων δικτυων.
Οι ανθρωποι αντικατεστησαν το φλερτ που προκυπτει τετ-α-τετ με το φλερτ το διαδικτυακο που λαμβανει χωρα στα chat.
Αντικατεστησαν τη μαγεια του ερωτα με την κρυα οθονη του υπολογιστη και την μικρη καμερα.

Η ενοια της φιλιας εχει παρει αλλη διασταση,βρισκομαστε στην εποχη οπου ανοιγοντας μια ιντερνικη σελιδα εχουμε 5.000 "φιλους" παρ'αυτα τις περισσοτερες φορες νιωθουμε μονοι.
Η φιλια στον συγχρονο κοσμο εχει συνδεθει με την αποστολη εφαρμογων στο Facebook,με τα ομορφα λογια σε σχολια η σε μηνυματα και ολα αυτα περιλαμβανονται σε εναν ψευτικο κοσμο οπου πλασαρεται η δηθεν φιλια η η δηθεν συμπαθεια.

Ενας λογος που εχει οδηγησει στην αποξενωση ειναι και η ξενοφοβια καθως και η εγκληματικοτητα.
Το οτι τα αναφερω παραλληλα ΔΕΝ σημαινει οτι ταυτιζω τους αλλοδαπους με την εγκληματικοτητα.Στην κοινωνια του σημερα εχουν συνδεθει ως ενοιες αυτα τα δυο.

Ο κοσμος,οι ανθρωποι εχουν μετατραπει σε φοβισμενα,καχυποπτα οντα.Αλλοτε εχουν το ρολο του  θυματος και αλλοτε του θυτη αφου πολλες φορες η αποξενωση που οδηγει σε φοβο και αποστροφη απο τους ανθρωπους τους κανει να προσπερνουν αδιαφορα βλεποντας το ο,τιδηποτε ακομα και καποιον η κατι το οποιο μπορει να χρηζει βοηθειας.
Θυματα γινομαστε οταν αφηνουμε την τρομοκρατια των Μ.Μ.Ε να μας επηρεαζει καθοριστικα και τελικα δημιουργειται ενας φαυλος κυκλος.


Παρατηρησα προσφατα σε ενα χωρο εκμαθησης/διδασκαλιας Υ/Η οπου βρισκομουν ποσο αποξενωμενοι ειμαστε τελικα.Μπαινοντας σε ενα χωρο βλεπω πως οι ανθρωποι δεν ανταλασσουν εναν χαιρετισμο,ενα τυπικο "καλημερα","καλησπερα" κτλ.
Εχουμε εστιασει ΠΟΛΥ στον εαυτο μας σε βαθμο εγωκεντρικο και αλλοτριωθηκαμε τοσο που πλεον δεν βλεπουμε τιποτα αλλο εκτος απο μας.
Καταλαβαινω πως ολοι εχουμε προβληματα,αγχος,στεναχωριες ομως η διατηρηση των διαπροσωπικων μας σχεσεων λειτουργει ως καταλυτης για την ολη ψυχολογια μας.

Ενας ανθρωπος ακοινωνητος,μονος,στραμμενος πληρως στον εαυτο του ειναι ενας βαθεια δυστηχισμενος ανθρωπος.Ειμαστε οντα που λειτουργουμε ομαδικα και αυτο ειναι στοιχειο της φυσης μας.

Τι μας κανει να αποξενωνομαστε μερα με τη μερα ολο και περισσοτερο?
Ο φοβος μη μας κλεψουν,μη μας κακοποιησουν,μη μας βιασουν,μη μας εξαπατησουν,μη μας εκβιασουν?
Και τι τρεφει αυτον τον φοβο?Ο περιγυρος?Τα Μ.Μ.Ε?Ο εαυτος μας?

Η μηπως τα προβληματα της καθημερινοτητας μας εχουν απορροφησει στο επακρο?
Μα πως πια τοσο πολυ απορροφηθηκαμε που ουτε ενα "γεια" δεν ανταλλασουμε πια?

Αυτη ειναι η εποχη του ατομικισμου,της εγωκεντρικοτητας,της αποξενωσης και της απροσωπης επικοινωνιας.

***Τα παραδειγματα που αναφερθηκαν εχουν να κανουν με τον μεσο ορο και οχι απαραιτητα με το συνολικο ποσοστο.

Πνευματικα Δικαιωματα - Clio Palma
4/7/12

Προσαρμοστικοτητα

Η εποχη μας περιλαμβανει πολλες αλλαγες και μαλιστα σε πολυ μικρο διαστημα.
Ολα αλλαζουν αρδην και μερικες αλλαγες μας βρισκουν απροετοιμαστους.

Μια συνηθες κατασταση ειναι αυτη της απολυσης απο μια εργασια.Συνηθως διακοπτεται βιαια,αξαφνα,απροσμενα,αιφνιδια κι'εμεις αρχικα δεν μπορουμε να το συνειδητοποιησουμε.

Αλλη μια κατασταση που επηρεαζει και επιβαρρυνει εξισου την ψυχολογια μας ειναι η απωλεια ενος προσωπου οικογενειακου,συγγενικου και φιλικου η οποια μας σοκαρει καποιες φορες και μας οδηγει ακομα και σε καταθλιψη.

Επισης,ενας χωρισμος σε ο,τι αφορα τα συναισθηματικα μας μας στοιχιζει ψυχολογικα & μας γεμιζει θλιψη,απογοητευση,προβληματισμο.

Ποσο ευκολα προσαρμοζομαστε σε καταστασεις που αλλαζουν & δεν μας ειναι αρεστες?

Λιγοι ανθρωποι ειναι προσαρμοστικοι.Ενω το παραδοξο ειναι πως ειδικα στις μερες μας αυτη η αρετη θα επρεπε να υπαρχει στους περισσοτερους (ιδιως λογω της αυξημενης ανεργιας).

Το κινητρο για να γραψω σημερα για την προσαρμοστικοτητα ειναι ενα Σεμιναριο Ψυχολογιας με θεμα την "Αυτογνωσια" το οποιο παρακολουθησα χθες το πρωι.
Προβληματιστηκα σχετικα με την προσαρμοστικοτητα,βλεπω γυρω μου πολλους ανθρωπους που αρνουνται την εξικοιωση με μια νεα κατασταση η δεδομενο.

Ισως μας αρεσει το βολεμα ,απο την αλλη επιθυμουμε και την σιγουρια/την μονιμοτητα.το οποιο κρινω πως καλως υπαρχει αυτη η επιθυμια της σιγουριας.Η σιγουρια εμπνεει ασφαλεια και η φυση του ανθρωπου την επιζητα ασυναισθητα.

Τελικα ποσο ευκολα προχωραμε παρακατω,στον επομενο στοχο/φιλοδοξια και στην επομενη κινηση?
Μας παιρνει καιρο ?
Αν ναι , ποσο ?
Ποσο καιρο θρηνουμε,στεναχωριομαστε,υποφερουμε,αυτο-τιμωρουμαστε,αγχωνομαστε,εκνευριζομαστε και μενουμε στασιμοι?

Οσο η ζωη περνα απο μπροστα μας , εμεις επιμενουμε να κοιταμε πισω.

Ει!Η ζωη ειναι μπροστα σου αγαπητε/αγαπητη μου.Πιασ'την απο τα μαλλια λοιπον.Μην αφηνεις τον χρονο να κυλα ασκοπα.
Δωσε στον εαυτο σου την ευκαιρια να  προχωρησει.Αυτη ειναι η ενοια της προσαρμοστικοτητας.


Πνευματικα Δικαιωματα - Clio Palma
27/6/2012

Αληθεια και Ψεμα

Οι ανθρωποι ωθουνται λογω εγωισμου,φοβου και ανασφαλειας να κανουν πραγματα εις βαρος αλλων.
Στη ζωη δεν υπαρχει καλυτερο η χειροτερο απλα ανεκτο η μη ανεκτο,ειλικρεινες η ψευτικο.
Προτιμουμε το "ωραιο" ψεμμα,απο την "ασχημη" αληθεια η οποια δεν μας αρεσει αλλα ολο λεμε πως την αναζηταμε.

Παρηγορουμε τον εαυτο μας νομιζοντας πως κυνηγαμε την αληθεια ενω στην ουσια τη φοβομαστε και τη προσπερναμε.
Δεν ειμαστε ειλικρινεις ΟΥΤΕ απεναντι στον εαυτο μας.Παρολα αυτα βροντοφωναζουμε ποσο μας αρεσει η ειλικρινεια.
"Υποκρισια του εγω" βαφτιζω αυτη τη σταση.

Ποσοι υποκρινονται καθημερινα?
Ποσοι προσποιουνται?
Ποσοι φορανε μασκες & δυσκολα τις βγαζουν?

Η απαντηση ειναι πολλοι.

Ομως κατι τους ωθει σε αυτο...
Δεν ψαχνουν το γιατι.
Αποφευγουν να αφουγκραζονται τις σκεψεις τους καθως και να σκεφτονται πραγματα που τους αφορουν.Σαν να κρυβονται απο τον εαυτο τους.Σαν να λυπουνται γι' αυτον και να ντρεπονται.

Οι ανθρωποι του ψεμματος,δεν ειναι παροδικα ψευτες αλλα ψευτες δια βιου.
Τα θυματα ειναι κυριως οι ιδιοι.
Ειναι ανθρωποι που δεν εχουν δωσει αξια στον εαυτο τους και καταδικασαν τη ψυχη τους να ζει στον Αδη.

Το περιτυλιγμα του ψευτη ειναι η πειθω του και το ποσο καλα υποκρινεται ρολους καθως και το ποσο πολυ εξικοιωμενος ειναι με το ψεμα που πλεον δεν μπορει να ξεχωρισει ουτε ο ιδιος το αληθινο απο το παραμυθι.

Σε ολους αυτους λοιπον οφειλουμε ενα ευχαριστω διοτι εκτιμησαμε ΠΑΡΑΠΑΝΩ οσους πραγματικα αξιζουν.

Πνευματικα Δικαιωματα -Clio Palma

25/6/2012

Απουσια

Σε ολους μας λειπει ενα γνωριμο χερι , που καποτε ηταν η σωτηρια μας , ο ερωτας μας , η φιλη μας , ο φιλος μας η η αδελφη ψυχη μας.

Αυτο το χερι που λειπει μας αφηνει ορφανους,μονους,με μια αισθηση κενου,με ενα αισθημα φοβου,με μια ανυσηχια εγκαταλειψης και αγωνιας.

Σκεπτικοι πισω απο ενα παραθυρο η κοιταζοντας καποιο αντικειμενο που μας "συνδεει" με το παρελθον,κανουμε συνειρμους,αναπολουμε αναμνησεις και γεμιζουμε ερωτηματικα,σκεψεις,προβληματισμους κι'εκει γεννατε η προσμονη και παλια συναισθηματα "ξεθαβονται"

Η ψυχη και το μυαλο ταξιδευει ενω το σωμα μενει και κοιτα εξω απο το παραθυρο.
Η φυλακη του τωρα δεν ειναι η τσιμεντενια πολη αλλα η η ιδια η ζωη του,κι'οι αποφασεις που κανουν εκεινο το γνωριμο χερι να ειναι απομακρo.
Kαι οσο μεγαλουν οι αποστασεις μεγαλωνουν οι επιθυμιες,μεγαλωνει το κενο και μεγιστοποιειται η θλιψη.

Δεν μας χωριζει η αποσταση απο την αγαπη αλλα η ιδια η ζωη

Πνευματικα Δικαιωματα - Clio Palma
22/6/2012

Η παγιδα του Ερωτα

Στον ερωτα κυνηγαμε το απιαστο και το απαγορευμενο.Το αβεβαιο απο το σιγουρο,το περιστασιακο απο το μονιμο,το ατιθασο απο το δαμασμενο.Το αδοκιμαστο απο το δοκιμασμενο.Τον αλητη απο το καλο παιδι και καταβαθος κυνηγαμε τον πονο απο ο,τι την χαρα.

Κατι μας ελκει σε αυτο που πιστευουμε πως μας απωθει.
Δρουμε κανοντας πραγματα που μας επιφερουν πονο και για λιγο μας γεμιζουν χαρα.
Καποιες φορες γινομαστε θυματα του εαυτου μας και "αυτο-μαστιγωνομαστε".Ενα κομματι του εαυτου μας ζητα απεγνωσμενα τιμωρια,λες κι'ο πονος πια εγινε λαγνεια.

Στο τελος γινομαστε και θυτες και θυματα και οι ρολοι συνεχως εναλλασσονται.
Η ζωη και ο ερωτας γινονται παιχνιδι,αλλοτε στρατηγικης κι'αλλοτε αγνης ανιδιοτελης αγαπης διχως εγωισμους.
Επιδιωκουμε να γινομαστε σοφοτεροι και ισχυροι μα κατω απο τις ηλιαχτιδες του ερωτα φαινομαστε τοσο μα τοσο μικροι.

Πνευματικα Δικαιωματα - Clio Palma
 22/6/2012

Αδεσποτα και Μοναξια

Παντα ημουν μονος,απο τοτε που γεννηθηκα.Θυμαμαι απειρες μερες και νυχτες που διψουσα,πεινουσα,κρυωνα η ζεσταινομουν και ημουν βρωμικος η και αρρωστος.

Επινα νερο απο τις λακουβες τις ασφαλτου,ετρωγα απο τα σκουπιδια.Οταν κρυωνα μαζευα το λεπτο κορμακι μου και ξαπλωνα στο πεζοδρομιο.Οταν ζεσταινομουν και διψουσα ενιωθα πως θα πεθανω και οταν αρρωσταινα κανενας δεν με βοηθουσε,κανενας δε μου χαιδευε το κεφαλακι για να παρει τον πονο μακρια.

Πολλες φορες μου φωναζαν,με εδιωχναν,με κλωτσαγαν,μου τραβουσαν την ουρα η προσπαθουσαν να μου τη κοψουν,με χτυπουσαν με αντικειμενα η με το αμαξι,ακομα και δηλητηριο γεμιζαν τις γειτονιες μου και πεθαιναν οι φιλοι μου.
Εγω ηθελα μονο να παιξω με τους ανθρωπους και αυτοι με ποναγανε.

-Γιατι με ποναγατε ?
Εγω παρολο τον πονο και τις αιμοραγιες μου ποτε δε σκεφτηκα να σας κανω κακο,εσεις γιατι με ποναγατε ανθρωποι?

Ολη μου η ζωη ηταν πονος και μοναξια.Δεν ενιωσα ποτε αγαπη.
-Γιατι μου στερησατε την αγαπη ?
-Γιατι δε μου δωσατε ποτε λιγη ?

Με αγνοουσατε στο δρομο ενω περνουσα σκελετωμενος,αρρωστος και βρωμικος. Ουτε ενα βλεμμα δεν μου ριχνατε.Θαρρεις πως ημουν αορατος , ακομα κι'εγω ενιωθα πολλες φορες ενα αορατο πτωμα.Μεχρι που δεν το ενιωθα πλεον γιατι ημουν νεκρο.

Παραδοξως τωρα ολοι με προσεχουν,με κοιτουν στο δρομο και τους βλεπω απο ψηλα και ακουω και καποιους να ψελλιζουν "κριμα" και αλλους να λενε "Μαζεψτε το απο εδω,πεταξτε το".
Δε με πειραζει ο,τι κι'αν λενε , φτανει που με προσεξαν εστω και αργα , για μια τελευταια φορα...

Πνευματικα Δικαιωματα - Clio Palma 
 2 Οκτωβρίου 2011