Περί ανθρώπων , ελπίδας , σχέσων , μοναξιάς

Οι δυνατοι φτιαχτηκαν για να δινουν δυναμη στους αδυναμους. Για να τους βοηθανε να βλεπουν αχτιδες αισιοδοξιας μες το σκοτος , ακομα κι' οταν οι ιδιοι οι δυνατοι λυγιζουν , πεφτουν , ξανα σηκωνονται.

Ειναι δυσκολοι , σκληροι καιροι ... και για τους ρομαντικους , τιμιους , ειλικρινεις, συμπονετικους και ανιδιοτελεις ανθρωπους ειναι ακομα σκληροτεροι , γιατι βρισκονται αναμεσα σε δυο κοσμους , στον δικο τους και στον κοσμο των απανθρωπων που προαγει τον μισανθρωπισμο , την κακια και την πονηρια.
Αναμεσα σε δυο πλανητες αλλα μια κοινη γη συνηπαρχουν οι αγγελοι με τους διαβολους , οι θετικες σκεψεις με τις αρνητικες και η καθαροτητα με τη βρωμια.
Η επιβιωση γινεται μετα δυσκολιας και καποιοι θα ηττηθουν , καποιοι θα νικησουν. Οι δυνατοι θα πρεπει να εμψυχωνουν τους αδυναμους οταν οι αντοχες τους λιγοστευουν σε αυτη την αναμετρηση καλου με κακο.

Αν συγκεντρωσουμε ολες τις ασχημες στιγμες που στεναχωριομαστε , κλαιγαμε ή κατσουφιαζαμε θα δουμε με εκπληξη και αγωνια οτι αυτες οι στιγμες ειναι τελικα ολη μας η ζωη.
Γιατι περιμενουμε να γεμισουμε τις μερες και τα χρονια μας με τετοιες στιγμες και στο τελος να γινει η ιδια μας η ζωη αυτες οι στιγμες πονου ;

Eνας πονος μπορει να φερει χαρα αλλα ποτε πολλοι μαζι δεν θα φερουν την ευτυχια.
Με πονο γεννιομαστε και ισως με πονο πεθανουμε αλλα με πονους γιατι να ζουμε ;

Αν γνωριζαμε οτι θα πεθαιναμε σε ενα μηνα οι περισσοτεροι απο εμας θα κοιτουσαμε να περασουμε οπως μας ευχαριστει κανοντας πραγματα που δεν καναμε καθε μερα ή και καθολου. Αυτο δεν ειναι απαραιτητα κακο.

Ομως το νοημα ποιο ειναι ; Να επενδυσεις ενα μηνα κανοντας πραγματα μονο για σενα ή μεσα στον ενα μηνα να προσπαθησεις να κανεις πραγματα για ατομα δικα σου ή και αλλα για να αφησεις κατι ομορφο και δικο σου στα εν ζωη προσωπα ;
Ακομα και την υστατη στιγμη ο ανθρωπος ειναι εγωκεντρικος. Θα κανει αυτα που τον ευχαριστουν οπως θα εκανε και αν δε γνωριζε οτι θα πεθανει συντομα. Δεν θα σκεφτει να προσφερει σε γνωστα προσωπα και μη ωστε οταν αποχωρησει απο τον επιγειο κοσμο να υπαρχουν δικα του απομειναρια αγαπης και καλοσυνης.
Εχει εστιασει στα δικα του θελω, στη δικη του ευχαριστηση και απολαυση. Ακομα και η αγαπη του προς αλλους πολλες φορες ειναι εγωιστικη. Αγαπαει αλλα περιμενει να παρει , αν καποιος σταματησει να παιρνει , φευγει. Ισως τελικα η αγαπη ως ενοια και συναισθημα ειναι εγωιστικη αν αφαιρεσουμε την ρομαντικοτητα απο εκεινη.

Εχετε αναρωτηθει ποτε γιατι αγαπαμε ; 
Για να δωσουμε συναισθηματα βεβαιως αλλα αν δεν υπαρχει αναλογη ανταποκριση τοτε προσπερναμε. Αρα υπαρχει ανιδιοτελης αγαπη ;
Η δικη μου απαντηση , με τις τωρινες μου διαπιστωσεις που πιθανον να αλλαξουν με τα χρονια , ειναι πως υπαρχει αλλα μεμονωμενα και σπανια.

Το οτι ερωτευομαστε , ελκομαστε και αγαπαμε ατομα τα οποια δεν μας προσφερουν οσα επιθυμουμε και το βασικοτερο , αδιαφορουν για μας και δεν μας συμπεριφερονται σωστα και απο την αλλη παιρνουμε και εμεις αυτο τον ρολο σε αλλη σχεση ειναι μια σαδομαζοχιστικη συμπεριφορα κατα τη γνωμη μου.
Απο τη μια εμεις οι ιδιοι εχουμε βρεθει σε θεση να αδιαφορουμε και να φερομαστε ασχημα σε καποιον , απο την αλλη ειμασταν και εμεις σε παρομοια θεση σε αλλη χρονικη στιγμη.

Σαν να κραταμε το μαστιγιο εμεις και να ποναμε ανθρωπους και μετα να το παραχωρουμε σε καποιον αλλον για να μας μαστιγωνει τη δικη μας ψυχη.
Ειναι οξυμωρο αλλα ειναι συνηθες και υπηρχε παντα στην παλαιοτερη και συγχρονη εποχη.

Περιεργο ον ο ανθρωπος.... αναζητα και "πατεριτσες" , οπως το αποκαλω εγω , για να στηριζεται οταν ο ιδιος αδυνατει και γαντζωνεται επανω τους σαν να ειναι η μονη του σωτηρια. Αυτες οι "πατεριτσες" μπορει να ειναι ενας συντροφος , ενας φιλος , ενας συγγενης ή και ακομα πιο κοντινα ατομα.
Ετοιμορροπα στηριγματα τις περισσοτερες φορες και πεφτουμε αποτομα. Αν και τετοιου ειδους στηριγματα ποτε δεν προκειτε να μας συγκρατησουν γιατι και εμεις οι ιδιοι συνειδητοποιουμε καποια στιγμη πως η εκαστοτε "πατεριτσα" δε μας κανει πια και σπευδουμε στην επομενη. Εκτος αν στο διαστημα αυτο αποκτα δυναμη το ατομο και στεκεται πλεον μονο του στα ποδια του, με την υποστηριξη του ιδιου του του εαυτου.

Πολλοι μενουν και σε σχεσεις και σε γαμους ηδη τελειωμενους (μεσα τους) για να νιωθουν ασφαλεια , να νιωθουν πληρεις μεσα στην κενοτητα της σχεση τους με τον συντροφο τους και ανεχονται αθλιες συμπεριφορες μονο και μονο για να μη κοιμουνται μονοι και να ξυπνανε μονοι , προτιμωντας να κοιμουνται με νεκρα συναισθηματα που το πρωι παλι νεκρα θα ειναι.
Υπομενουν για να μην πουν στον περιγυρο "χωρισα" , ειτε για κοινωνικους λογους , ειτε για να μην δουν τη λυπηση στα ματια των αλλων επειδη εμειναν μονοι μετα απο χρονια συντροφικοτητας.

Αλλοι ψαχνουν μεσα απο εφημερες σχεσεις να καλυψουν ενα ακαλυπτο κενο, αυτο της ψυχης.
Ενα ειναι το σιγουρο , ειτε ο ανθρωπος ειναι απο τη φυση του μονογαμικος , ειτε πολυγαμικος , σιγουρα δεν ειναι φτιαγμενος για να ειναι μονος και σχεσεις μοναξιας ειναι κι' εκεινες της μιας βραδιας που δεν προσφερει ισορροπια αλλα μονο σαρκικη απολαυση.

Ειμαστε ιδιαιτερα πλασματα , αντρες και γυναικες. Η ποικιλομορφια των προσωπικοτητων και των χαρακτηριστικων μας κανουν ξεχωριστους. Η φυση μας μπορει να μας προσταζει καποιες φορες να ακολουθουμε λαθος κατευθυνσεις αλλα ως νοημοντα οντα μπορουμε να δαμασουμε συμπεριφορες και πρακτικες που μονο καλο δε μας κανουν.
Η ψυχη ειναι πιστευω μεχρι τωρα ανεξερευνητη και εχουμε στο μελλον να μαθουμε πολλα γι' αυτην αλλα εχοντας ανοιχτο το μυαλο μας να δεχτει και ανοιχτα τα αυτια μας για να ακουσουμε.

Eν κατακλειδι , γυρνωντας στο αρχικο θεμα , θα ηθελα να μπορεσω να μεταδωσω λιγη αισιοδοξια.
Θεωρουμαι δεδομενα τα παντα , ενω τιποτα δεν ειναι και δεν εκτιμαμε τα μικρα πραγματα που σε αυτα μπορουμε να βρουμε χαρα.
Ξυπνηστε το πρωι και παρτε αγκαλια το κατοικιδιο σας ή πηγαινετε το βολτα , φροντιστε και περιποιηθειτε τα φυτα σας ή πηγαινετε για τρεξιμο ή διαβαστε το αγαπημενο σας βιβλιο και γενικοτερα ξεκινηστε τη μερα σας με κατι που θα σας φτιαξει τη διαθεση πριν πατε για δουλεια και πριν αρχισει ξανα η ρουτινα της ημερα σας.

Για ο,τι δεν εχει ερθει ακομα στη ζωη σας , πιστεψτε οτι θα ερθει , πιστεψτε το δυνατα και καθημερινα. Η σκεψη επιδρα θετικα και ελκει σε μας αυτο που αναζηταμε και επιθυμουμε. Δεν ειναι θεωρια , ειναι η πραγματικοτητα. Δεν προσπαθω να περασω θεωριες γιατι αρκετες απο αυτες μπορει να μην γινονται καν στη πραξη, οποτε ειναι αχρηστες.

Περναμε ωρες σκεπτομενοι οσα ΔΕΝ εχουμε και ουτε πεντε λεπτα για οσα ηδη κατεχουμε.
Καντε πραγματα για εσας αλλα μη ξεχνατε να προσφερετε αγαπη ακομα και σε αυτους τους καιρους που ο ατομικισμος εχει εξαπλωθει  και εχει αλλοτριωσει τους ανθρωπους.
Ανθρωπος που δεν προσφερει , αδιαφορει για τους γυρω του και σκεπτεται μονο το συμφερον του ειναι ενας ανθρωπος εσωτερικα νεκρος.

Η αφορμη για αυτο το ελευθερο κειμενο προηλθε βλεποντας και αφουγκραζοντας τη μοναξια των ατομων που συναναστρεφομαι.
Οι περισσοτεροι ειναι υγιης αλλα τους πονα η μοναξια ειτε ειναι μονοι στη ζωη , ειτε οχι.
Αγωνιουν για το μελλον αλλα δεν ελπιζουν. Οταν σταματας να ελπιζεις , σταματας να προσπαθεις για το καλυτερο και τοτε σε νικουν οι φοβοι σου και οι αμφιβολιες σου καθως και η σκεψη της αποτυχιας.
Κατ΄εμε δεν υπαρχουν αποτυχημενοι. Καποιοι προσπαθουν περισσοτερο κι' αλλοι λιγοτερο και δεν ειμαστε ολοι φτιαγμενοι για να φτανουμε τους ιδιους στοχους , πρεπει να εστιαζουμε στους δικους μας και σε αυτα που μπορουμε να φτασουμε και μας καλυπτουν.
Καμια φορα ειμαστε πολυ κοντα και νομιζουμε οτι απεχουμε πολυ απο τα ονειρα μας γιατι δεν εχουμε υπομονη παντα και μας κυριευει η απογοητευση.



Ξεχασαμε να ζουμε ανθρωποι... μαθαμε απλα να επιβιωνουμε.

Σύγχρονη κοινωνία - Έκτο άρθρο στο Socialistas.gr

Οι κοινωνίες καθώς τα χρόνια περνούν εξελίσσονται , μεταβάλλονται και είναι ένας δείκτης όπου μπορούμε να καταλάβουμε πόσο έχει αναπτυχθεί πολιτισμικά η εκάστοτε χώρα.Οι κοινωνίες είναι ο καθρέφτης μεγάλου πληθυσμού ατόμων , είμαι εγώ , εσείς και όλοι όσοι μας περιβάλλουν.

Πολλά άλλαξαν απο το 1980 και το 1990 και εστιάζω κοινωνικά. Απο εξιστορήσεις και συνομιλίες της γενιάς αυτών των δεκαετιών γνωρίζω οτι κυρίως οι νέοι εκείνων των εποχών ζούσαν, φλέρταραν διαφορετικά και υπήρχε η αθωότητα που χάθηκε πλέον.
Εν ετη 2013 όπου ζούμε η κοινωνία έχει αλλοτριωθεί και έχει πάρει άλλη μορφή , ύφος και δρόμο. Οι παλαιότερες γενιές υιοθετούν τη νοοτροπία της νέας γενιάς και έχουν ενσωματώσει έναν νέο τρόπο ζωής.
Το 1990 το life style το επηρέαζε ο Κωστόπουλος , σήμερα επηρεάζονται κυρίως οι νέοι απο πρότυπα σαθρά της τηλεόρασης και μιμούνται χαρακτήρες και τρόπους ζωής και ενδυμασίας. Η υπερ-προβολή κενών προσωπικοτήτων άνευ αξιόλογης πορείας σε κάποιο καλλιτεχνικό τομέα και το πλασάρισμα προτύπων που κερδίζουν γρήγορα , εύκολα και αβίαστα χρήματα είναι τα πιο δημοφιλή καθώς επίσης είναι και συχνό θέμα σε εκπομπές και ειδήσεις.

Το εύκολο χρήμα είναι στο προσκήνιο , πιο θεοποιημένο απο ποτέ εν καιρώ οικονομικής κρίσης.Υπόδουλοι του χρήματος άντρες και γυναίκες , θύματα του εαυτού τους κυρίως οι γυναίκες όπου θυσιάζουν τα πάντα γι’αυτό.
Το μέλημα ανδρών – γυναικών είναι οι έξοδοι τους στους χώρους διασκέδασης και η φιλοσοφία του «περνάω καλά» έχει ριζώσει για τα καλά στην νοοτροπία της νεοελληνικής κοινωνίας.

Οι γυναίκες εστιάζουν στα λούσα και στη απόκτηση αυτών με θεμιτά ή αθέμιτα μέσα και λόγω αυτού βλέπουμε πολλές φορές νέες γυναίκες με πρεσβύτερους άνδρες όπου μεταξύ τους τους χωρίζουν δεκαετίες. Ο λόγος είναι πασιφανής και η κατάπτωση αξιών και ηθικών είναι γεγονός. Το πρόβλημα όμως δεν το ηθικό σκέλος όσο το λυπηρό σκέλος του οτι νέες κοπέλες αυτό-υποβιβάζονται και γίνονται υπόδουλοι του εκάστοτε ευκατάστατου άνδρα προσκυνώντας το πορτοφόλι του και εκείνον ως «αφέντη». Ισως να υπάρχει ακόμη η αρχέγονη επιθυμία της γυναίκας για προστασία απο κάποιον με εξουσία/δύναμη αλλα η επιθυμία να αποκτήσει δικά της χρήματα με μόχθο πότε θα γεννηθεί ;

Και ενώ λοιπόν η οικονομική κρίση μας χτυπά τη πόρτα τα τελευταία χρόνια και γκρινιάζουμε καθημερινά οτι δεν έχουμε χρήματα , βλέπουμε κατάμεστα τα νυχτερινά κέντρα , τις καφετέριες και τα κλαμπ (τα Σάββατα ιδίως και τις γιορτινές περιόδους).

Και παρόλο που η ανεργία έχει χτυπήσει κόκκινο και η αγορά έχει «στεγνώσει» και οι επιχειρήσεις κλείνουν , παρατηρώ σε νεαρές ηλικίες των 18 έως 28 επιθέματα σιλικόνης στο στήθος οι οποίες κοστίζουν τουλάχιστον 2.000ευρώ και κάποιες πλαστικές επεμβάσεις αυτού του είδους τις κάνουν στο εξωτερικό.Αναρωτιέμαι πως ανταπεξέρχονται σε κόστος τουλάχιστον 5.000 ευρώ αυτά τα κορίτσια δουλεύοντας σε κάποιο πόστο σε νυχτερινά μαγαζιά ; Τα συμπεράσματα δικά σας.

Ενώ η θηλιά της οικονομικής κρίσης σφίγγει και ενώ κάποιοι ξοδεύουν τα χρήματα τους αλόγιστα φτιάχνοντας την εικόνα τους , υπάρχει και η σκληρή πλευρά τη ζωής (η αληθινή) την οποία την αποτελούν επαίτες και άστεγοι οι οποίοι έχουν αυξηθεί κατά πολύ τα τελευταία έτη.

Εν όψη καλοκαιριού θα ξεχυθούν ξανά νέοι και νέες στις παραλίες με καλοκαιρινό προορισμό την καθιερωμένη Μύκονο ή σε παραλίες της Γλυφάδας όπου τους απαθανατίζουν φωτογράφοι των γνωστών site στις ξαπλώστρες και στις ντουζιέρες με εντυπωσιακά μαγιό ,άψογο μακιγιάζ και χτένισμα μαλλιών καθώς και διάφορα αξεσουάρ σε χέρια και λαιμό και τους δε άνδρες αλειμμένους με λάδι να ποζάρουν κι’εκείνοι στον φωτογραφικό φακό.

Είναι η κοινωνία του σήμερα.Η κοινωνία του φαίνεσθαι και οχι του είναι. Η εικόνα μετρά περισσότερο και απο την ίδια την ουσία.Το περιτύλιγμα θα πρέπει να είναι άρτιο και να πλασάρεται συνεχώς.

Τα κοινωνικά δίκτυα τα οποία αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας μικρών και μεγάλων έχουν εισχωρήσει πλέον πολύ βαθιά στις ζωές όλων και η ενασχόληση με αυτά είναι φαινόμενο της σύγχρονης εποχής.

Aνάμεσα σε όλα όσα αναφέρθηκαν υπάρχουν και οι «πληγές» όπως θα χαρακτήριζα της νεότερης εποχής όπου υπάρχει τρομακτική αύξηση των διαζυγίων και ένα πολύ μεγάλο ποσοστό είναι παιδιά χωρισμένων γονέων.Ραγδαία αύξηση χρήσης των ναρκωτικών ακόμα και στους κόλπους των σχολείων (γυμνασίων και λυκείων) είναι η νέα «μόδα» που βέβαια έχει υιοθετηθεί και απο ηλικίες μεγαλύτερες των εφήβων.Θα έλεγα πως κυρίως η νέα γενιά έχει εγκαταλείψει την προσπάθεια να βάζει στόχους και να αγωνίζεται να τους πετύχει και γι’αυτό βρίσκονται σε αδράνεια , δίχως ενδιαφέροντα και οι μόνες έννοιες είναι ο καφές και τα ναρκωτικά όπως η ινδική κάναβη όπου είναι ένα φθηνό σχετικά ναρκωτικό και εύκολα προσβάσιμο.

Νέες κοπέλες κυρίως ανήλικες καταφεύγουν σε αμβλώσεις έχοντας η Ελλάδα την πρωτιά σε όλη την Ευρώπη όσο αφορά τις εκτρώσεις και έρχεται τρίτη παγκοσμιώς. Οι νεαρές κοπέλες και τα νεαρά αγόρια αδιαφορούν για τα μέτρα αντισύλληψης και καταλήγουν στα σκαλοπάτια κάποιου νοσοκομείου ώστε να αποβάλλουν τις επιπτώσεις των πράξεών τους.Οδηγούμενοι απο το ανώριμο της ηλικίας και λιγότερο της άγνοιας στιγματίζουν τις ζωές τους.

Τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα αφορούν κι’αυτά την σύγχρονη κοινωνία και αποτελούν μείζων πρόβλημα διότι η εξάπλωση τους είναι τόσο μεγάλη και οι ιοί αυτοί μεταλάσσονται συνεχώς κάνοντας δύσκολη την αντιμετώπισης τους.Η προστασία από αυτά έχει παραγκωνιστεί και οι συνέπειες διογκώνονται.Μια βραδιά πάθους , μπορεί να γινεί αφορμή ενός ολέθριου λάθους.

Η σχέση των δύο φύλων βρίσκονται σε σύγκρουση και υπάρχει μια τάση οι άνθρωποι να μην τολμούν  να ερωτευτούν και να νιώσουν συναισθήματα κι’αυτό γίνεται απο φόβο να μην πληγωθούν. Επιλέγουν να κάνουν one night stand και όργια απο το να κάνουν σχέση. Και τα δε ζευγάρια επιλέγουν πλέον άλλους τρόπους να παίρνουν καλά συμμετέχοντας σε swingger’s party (ανταλλαγή ζευγαριών με σκοπό το σεξ).

Μια τάξη πραγμάτων που απέχει από τα προηγούμενα χρόνια και δίνει την εντύπωση μιας πολύ απελευθερωμένης νοοτροπίας και κουλτούρας που στην ουσία η κοινωνία της πειραματίζεται και καθοδηγείται από τις σεξουαλικές επιθυμίες της και που φοβάται να δεθεί συναισθηματικά γι’αυτό επιλέγει να αναλώνεται με εφήμερες σχέσεις που τις εξωραΐζει αγνοώντας πως πίσω από τις επιθυμίες για συνεχή εναλλαγή συντρόφων υποβόσκουν φόβοι και ανασφάλειες.

Αυτή λοιπόν είναι η σύγχρονη κοινωνία μέσα από τα μάτια μου,υπάρχουν βέβαια πολλά ακόμα θέματα που αφορούν τη σύγχρονη κοινωνία αλλά επικεντρώθηκα προς το παρών σε αυτά αναφερόμενη ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΑ. Ελπίζω και εύχομαι ένα μεγάλο μέρος να τροποποιηθεί προς το καλύτερο και ευελπιστώ αυτή η κοινωνία να μπορέσει να αναδείξει τον πολιτισμό της και να καταφέρει να αναβαθμιστεί στο μέγιστο.

Δια χειρός ,
Clio Palma
18/4/2013

Η τέχνη του να αναδύεσαι - Πέμπτο άρθρο στο Socialistas.gr

Είτε είσαι άνδρας , είτε γυναίκα , σε οποιαδήποτε ηλικία και αν είσαι έχεις έρθει αντιμέτωπος με τις «τρικλοποδιές» των άλλων.Με όσους προσπαθούν να σε πτοήσουν , να σε αποδυναμώσουν και να σε δούν να πέφτεις ηττημένος όπου αυτό είναι η μεγάλη τους λαχτάρα.
Οταν το πετυχαίνουν ευθύνεσαι εσύ που τους έδωσες τούτη τη χαρά.
Γύρω μας ξέρουμε ανθρώπους που αρέσκονται στο να «χτυπάνε» προσωπικότητες και να τσακίζουν αξιοπρέπειες.
Πολλές φορές τους αποφεύγουμε αλλα είναι και πάλι μπροστά μας με άλλη μορφη , με άλλο πρόσωπο αλλα με ίδια αρέσκεια.
Μπορεί να είναι κάποιος «φίλος» ,ένας σύντροφος , κάποιος συγγενής, γείτονας ή συνάδελφος.
Εμφανίζονται στις εύαλωτες στιγμές σου και επιδιώκουν να σε κάνουν να νιώσεις χειρότερα , να υποφέρεις και να λυγίσεις.
Πίσω απο τα πικρόχολα σχόλια τους υποβόσκουν οι ανασφάλειες τους , οι δικές τους αποτυχίες , η ζήλια, ο φθόνος και η σαδιστική τους επιθυμία να τσαλαπατούν συναισθήματα και χαρακτήρες.

Οταν είσαι δυνατή προσωπικότητα μπορείς και αντικρούεις τα αλλεπάληλα χτυπήματα τους αλλα ακόμα και οι δυνατές προσωπικότητες έχουν εύαλωτες στιγμές τις οποίες κάποιοι περιμένουν καρτερικά να εμφανιστούν.
Οταν δε είσαι αδύναμη προσωπικότητα δέχεσαι τα αρνητικά σχόλια , σκύβεις το κεφάλι και αποδέχεσαι τις θεωρίες τους , έτσι βρίσκεσαι με ψυχολογία ηττημένου η οποία σε κρατά στάσιμο και πολλές φορές για μεγάλο διάστημα της ζωής σου (ανάλογα πάντα με το πρόσωπο που σε επηρεάζει αρνητικά και ανάλογα με την τακτική που το προσπαθεί).

Ολοι έχουμε συναντήσει έναν τέτοιον σκληρό άνθρωπο που τα λόγια του πόναγαν πιο πολύ και απο μαχαίρι. Ποτέ όμως δεν έκαναν πίσω, ακόμα και αν σε έβλεπαν κομμάτια . Ακόμα και όταν τα μάτια σου γέμιζαν δάκρυα , εκείνοι αδίστακτοι σε κοιτούσαν ανέκφραστα και με κανένα ίχνος παρηγοριάς ή μετάνοιας συνέχιζαν να σε χτυπούν με όπλο τα λόγια.
Κάποια σε ακολουθούν ακόμη. Άλλα έχουν θαφτεί στο υποσυνείδητο σου και άλλα μετά απο ανάλυση κατάλαβες πως δεν είναι αληθή και ξέφυγες απο τα δεσμά τους , συνέχισες και βρήκες δρόμους ανοιχτούς ή όσοι ήταν κλειστοί τους άνοιξες.
Η πιο μεγάλη απογοήτευση για όσους δεν επιθυμούν να πετύχεις είναι να σε βλέπουν να προσπερνάς και να αναδύεσαι.
Οτι δεν έπεσες σημαίνει πως ήσουν δυνατότερος απο εκείνους και αυτό τους ενοχλεί, δε το δέχεται ο εγωισμός τους.
Δε τους δίνεις την απόλαυση της ήττας σου αλλα τους δείχνεις πόσο μπροστά βρίσκεσαι και πόσο ακόμα μπροστά θα φτάσεις.

Κανένας δεν γνωρίζει καλύτερα την αξία σου παραπάνω απο εσένα και την αξία σου δεν την χαρακτηρίζει η ομορφιά σου , το βαρός σου , το χρώμα σου ή η δουλειά σου.
Παρεμπόδισε όσους προσπαθούν να σε βάλουν σε καλούπια και να ορίσουν το ποιος είσαι και τι μπορείς να κάνεις.

Ο μόνος που ξέρει καλύτερα είσαι ΕΣΥ.
Ο στόχος σου είναι να εξελιχθείς και μπορεί να πέσεις αλλα θα σηκωθείς και πλέον θα γνωρίζεις τι να κάνεις ώστε να μην πέσεις ξανά.
Εχεις να αντιμετωπίσεις τα όρια σου , αυτός είναι ο αντίπαλος σου. Σύμμαχος σου είναι οι ικανότητες σου και δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα όταν πατάς στα πόδια σου δίχως ίχνος αμφιβολίας για τον εαυτό σου.

Η τέχνη του να αναδύεσαι χρειάζεται υπομονή , επιμονή , θάρρος , ψυχικά αποθέματα , απόλυτη προσήλωση και το σημαντικότερο πίστη στον εαυτό σου η οποία σε καθοδηγεί και φτάνεις στην κορυφή του εκάστοτε στόχου.
Ο δικό σου ρόλος είναι να αποδείξεις πως έχεις δυνατότητες .
Ακόμα και αν νιώσεις ηττημένος ανορθώσου και συνέχισε.
Ποτέ ποτέ ποτέ μη σταματάς. Για σένα πάνω απο όλα , γιατί ο αυστηρότερος κριτής θα είναι πάντα ο εαυτός σου.

Δια χειρός ,
Clio Palma
24/3/2013

Ο «ιός» του ατομικισμού - Τέταρτο άρθρο στο Socialistas.gr

Ζούμε στην εποχή όπου ενώ πίστευα πως η οικονομική κρίση και όλες οι δυσχέρειες που προκύπτουν από αυτήν θα έπρεπε να μας ενώνουν , συμβαίνει το αντίθετο (τουλάχιστον αυτό παρατηρώ σε τεράστιο ποσοστό).

Εν τέλη είναι η μεταβατική εποχή που όσοι ήταν λίγο «παρτάκηδες» , έγιναν πολύ «παρτάκηδες».
Θα έχετε διαπιστώσει κι’εσείς άλλωστε πως η κοινωνία σταμάτησε να κοιτά αλτρουιστικά αλλα ατομιστικά.
Είναι ο καθένας κλεισμένος στο «καβούκι του» , ζεί στον μικρόκοσμο του ο οποίος περιλαμβάνει τον εαυτό του και στην καλύτερη περίπτωση τα λίγα άτομα που τον περιβάλλουν και που νιώθει πως έχουν μεγαλύτερη αξία για εκείνον.Αυτό ως αντίληψη δεν είναι εξ' ολοκλήρου λάθος , όμως δεν έχουν αξία μόνο τα 2-3 άτομα που επιλέγουμε να εστιάζουμε. Είναι άκρως εγωιστικό να καταργείς την αξία των άλλων.
Και κάπως έτσι με αφορμή την εγωιστική αυτή τακτική φτάσαμε ως εδώ. Όπου όλοι παραπονιούνται οτι οι περισσότεροι άνθρωποι λειτουργούν συμφεροντολογικά και ατομιστικά δίχως να δίνουν αξία και να δείχνουν ενδιαφέρον στους γύρω τους.Ακόμα κι’εκείνος που παραπονιέται για αυτό , μιμείται την ίδια συμπεριφορά και φορά κι’εκείνος το ίδιο σκληρό ατομιστικό προσωπείο.
Πως πιστεύετε οτι κατέληξε η κοινωνία να αλλοτριωθεί τόσο; Χάρη σε 2-3 άτομα ή χάρη σε πολλούς που μιμήθηκαν τις τακτικές των πρώτων ατομιστών ;
Οδηγήθηκαν λοιπόν στο να αλλοτριωθούν είτε απο εγωισμό , είτε απο αντίδραση , μη υπολογιζόμενοι πως ο «ιος» του ατομικισμού εξαπλώνονταν και ενίσχυαν κι’εκείνοι με τον τρόπο τους την μετάδοση.
Είναι πολύ εύκολο να ρίχνουμε το φταίξιμο σε άλλους αλλά πολύ δύσκολο να αναλαμβάνουμε το βάρος των πράξεων μας. Αυτό το άρθρο ίσως ξυπνήσει τον εγωισμό κάποιων αλλά σε αυτή τη στήλη γράφω για να αφυπνώ κάθε συναίσθημα σας , ακόμα και τα άσχημα. Άλλωστε το να χαϊδεύεις συμπεριφορές και να τις συντηρείς ακόμα κι” όταν είναι λάθος , δεν βοηθά , δεν εξελίσσει. Οι ατομιστές πλήθυναν , έγιναν περισσότεροι από τους αλτρουιστές και βρισκόμαστε πλέον σε μια κοινωνία όπου παραγκωνίζεται κάθε μέρα και όλοι αδιαφορούν για το σύνολο και ασχολούνται αποκλειστικά με τον εαυτό τους.
Απομονώθηκαν όλοι και ακόμα και οι φίλοι έγιναν μεταξύ τους ξένοι.
Αδυσώπητος ο ατομικισμός καταστρέφει φιλίες , έρωτες , αγάπες και πλήθος διαπροσωπικών σχέσεων καθώς και την σχέση του άνθρωπου με το περιβάλλον και την φύση. Εχει παρεισφύσει εν τω βάθη και έχει εξοντώσει κάθε ψήγμα ανθρωπιάς , αγάπης και συμπόνοιας προς άλλους ανθρώπους αλλά και ζώα.
Διακρίνεις παντού αδιαφορία και παγωμένα βλέμματα , κανένα συναίσθημα. Η καρδιά και η συνείδηση έχει καταληφθεί απο τον «ιο» του ατομικισμού.

Στον δρόμο , σε κεντρικές οδούς της Αθήνας υπάρχουν μόνοι άνθρωποι , εγκαταλελειμμένοι  ακάθαρτοι σε άθλια κατάσταση και οι άνθρωποι ολόγυρα τους προσπερνούν αδιάφορα , δίχως ούτε ένα βλέμμα.
Την εξαθλίωση των ανθρώπων τη συναντούμε και σε διάφορα μέσα μαζικής μεταφοράς όπου επιβιβάζονται ως επαίτες και ζητούν λίγα χρήματα . Οι δυσχέρειες είναι πολλές για όλους αλλά το ενδιαφέρον και η συμπόνοια είναι δωρεάν , δεν κοστίζει τίποτα. Μπορούμε όλοι να είμαστε άνθρωποι άνευ χρηματικού κόστους.
Εσύ , εγώ , αυτός κι’ο καθένας μας που αναζητά αγάπη, πρέπει να ξέρει τούτο : Την αγάπη την γεννά η καρδιά σου , την ενσωματώνει η ψυχή σου και την εξωτερικεύουν οι πράξεις σου. Για να λάβεις αγάπη , πρέπει να δώσεις και να μην σκεφτείς να την περιορίσεις γιατι φοβάσαι οτι μπορεί να πληγωθείς.
Δίνουμε συναισθήματα ανιδιοτελώς.Μόνον τότε τα αισθήματα είναι πραγματικά.Ειδάλλως είναι εγωιστικά, ιδιοτελή συναισθήματα απο τα όποια δεν θα σου ανταποδοθεί τίποτα διότι ούτε εσύ δίνεις κάτι.Περιμένεις μόνο να λάβεις και ζείς μόνο για να παίρνεις. Κατά τα άλλα όμως αναζητάς την αγάπη.Πόσο οξύμωρο σχήμα!
Όταν μπαίνει ο φόβος , οι ανησυχίες , οι ανασφάλειες και το «σκόντο» στα συναισθήματα χάνουν την σύσταση τους.Αλλοιώνονται και δεν φθάνουν ποτέ ατόφια.

Πολλές φορές σκεφτόμαστε και λέμε «Ας αλλάξει αυτός. ΕΓΩ δεν αλλάζω».
Με αυτή τη σκέψη οδεύουν χιλιάδες άνθρωποι που επιθυμούν να αλλάξει ο υπόλοιπος κόσμος αλλά εκείνοι να μην μεταβάλλουν κανένα αρνητικό στοιχείο του χαρακτήρα τους.
Ο κόσμος μπορεί να αλλάξει εάν ξεκινήσεις εσύ , εγώ , εκείνος κ.ο.κ να αλλάξουμε.
Την αρχή την κάνουμε ατομικά και αυτή θα πάρει διαστάσεις συνόλου και έτσι θα πάψει να υπάρχει ο «ιος» του ατομικισμού.

Συζητώντας πρόσφατα με μια γνωστή μου λέγαμε πόσο όμορφος θα ήταν ο κόσμος μας εάν όσοι πράττουν εναντίον μας για δικό τους κέρδος έκαναν ακριβώς το αντίθετο ,έπρατταν υπέρ των συνανθρώπων τους και όσο «κακό» δημιουργούσαν να το μετέτρεπαν σε «καλό».
Θα κατακλυζόταν ο κόσμος αγάπη! Ένας τέτοιο ιδανικό κόσμο πιστεύαμε πως θα γνωρίσουμε σαν μεγαλώσουμε. Αντ’αυτού μετά τα χρόνια απογοητευτήκαμε από την σκληρότητα και τη βαναυσότητα που μας περιβάλλει σε παγκόσμιο επίπεδο. Οι καρδιές παγωμένες , δεν γεννούν πια αγάπη , δεν ανθίζει κανένα λουλούδι μέσα στην καρδιά του ατομιστή.
Πιστεύει πως αξίζει τα καλύτερα όμως δεν σκέφτεται ποτέ πως υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι έχουν και εκείνοι δικαίωμα στην αγάπη , στην ευτυχία , στην καταξίωση. Αυτός είναι ο ρόλος του ατομιστή , να καταργεί την αξία των άλλων και τα δικαιώματα τους για μια όμορφη ζωή.
Η διάσπαση του φαινομένου είναι στο χέρι μας. Όσο περιμένουμε να αλλάξει ο κόσμος γύρω μας με ένα μαγικό ραβδάκι τόσο αυτός διαβρώνεται και γίνεται σαθρός.
Απαλλαγμένοι από φθόνο , κακία και προπάντων εγωισμό , θα «παίρνουμε» ένα μέρος από την χαρά των γύρω μας ώστε να διπλασιάζουμε τη δική μας χαρά. Απαλείφεται κατά αυτόν τον τρόπο το «εγώ» , μετατρέπεται σε «εμείς».
Ήταν πάψουν οι διαχωρισμοί και υπάρχει συλλογικότητα τότε η ανθρωπότητα θα ανέβει τα πρώτα σκαλιά της ευτυχίας.
Πολύ σημαντικό είναι να εφαρμοστεί το εξής : Μίκρυνε το μεγάλο ΕΓΩ σου για να μην μείνεις ανθρωπάκι και δεν καταφέρεις ποτέ να γίνεις άνθρωπος. Όσο πιο μεγάλο ΕΓΩ τόσο πιο μικρή υπόσταση ως άνθρωπος.
Ας παρακινήσει ο καθένας τον εαυτό του να βλέπει μακροσκοπικά και αλτρουιστικά , να εφαρμόσουμε όλοι μαζί το «ισχύς εν τη ενώσει» και να μην διαιωνίζουμε άλλο το «ο καθένας για τον εαυτό του» διότι εν τέλη με τον εαυτό μας μόνο θα μείνουμε ρίχνοντας μονίμως το φταίξιμο στους άλλους… φαύλος κύκλος.

Δια χειρός Clio Palma
31/1/2013

Κοινωνικά Δίκτυα & Εθισμός - Tρίτο άρθρο στο Socialistas.gr

Τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα τα κοινωνικά δίκτυα τύπου Facebook,Twitter κτλ έχουν ενσωματωθεί πλήρως στην καθημερινότητα του Έλληνα και της Ελληνίδας  Το παράδοξο είναι ότι οι ηλικίες οι οποίες συναντάς σε αυτά τα δίκτυα είναι πολύ μικρές και αλλότε μεγάλες.Το μεγάλο κοινωνικό δίκτυο Facebook απαριθμεί πάνω 1.000.000.000 χρήστες παγκοσμίως και είναι άκρως δημοφιλής και διαδεδομένο.Στην Ελλάδα σύμφωνα με στοιχεία υπολογίζονται σε 3,9 εκατομμύρια οι λογαριασμοί χρηστών.
Πιστεύω η καθημερινότητα του Έλληνα και της Ελληνίδας περιλαμβάνει ώρες πλοήγησης στο ίντερνετ και συγκεκριμένα στο Facebook. Ολο και εντονότερα παρατηρούμε την αυξημένη επιθυμία της παρέας να θέλει να κάνει «check in» και να κοινοποιεί την τοποθεσία όπου βρίσκεται και τα άτομα που βρίσκονται μαζί του.Είναι σαν να δίνουμε «αναφορά» σε εικονικούς φίλους για το που βρισκόμαστε και με ποιον αλλα δεν συνειδητοποιούμαι εκείνη τη στιγμή ότι στην ουσία δίνουμε «ραπόρτο» για το τι κάνουμε.
Ανυσηχητικό για μένα έχει υπάρξει το γεγονός οτι σε κοινωνικές εκδηλώσεις , πάρτι , γάμους , γιορτές κτλ ακόμα και σε καφετέριες όπου συναντιόμαστε υποτίθεται για να πούμε τα νέα μας , οι περισσότεροι (σχεδόν όλοι) βρίσκονται με το κινητό ανα χείρας και σερφάρουν στο Facebook. Μου γεννά αρκετούς φόβους και ανυσηχίες αυτό το γεγονός.

Τι μας ωθεί στην αποξένωση ? Ο εθισμός μας στα κοινωνικά δίκτυα ?
Και γιατί να έχουμε τόσο έντονη ανάγκη να ανοίξουμε την αρχική σελίδα του Facebook ώστε να ελέγξουμε τι νέο υπάρχει?
Βρίσκεται τη λέξη «ανάγκη» υπερβολική ? Τότε επιχειρήστε να μην μπείτε στο Facebook για ένα 24ωρο και τότε θα καταλάβεται οτι η λέξη «ανάγκη» είναι η ιδανικότερη.
Και όπως καθετί στη ζωή , έτσι και το Facebook έχει τη σκοτεινή του πλευρά. Εχουμε κατα καιρούς μάθει για εγκλήματα που σχετίζονται με χρήστες του Facebook , για απειλές κατα της ζωής κάποιων , για πράξεις βίας κ.α.
Τίποτα δεν ειναι ακίνδυνο , ειδικά στις μέρες μας όπου παραμονεύει πάντα ένας δόλος. Πολύ έυκολα η συνήθεια η καθημερινή μπορεί να γίνει αιτία για ανεξέλεγκτες καταστάσεις διότι δεν γνωρίζεις ποιός η ποιά υπάρχει πίσω απο την κρύα οθόνη του υπολογιστή.
Εκτός αυτού όμως το Facebook , και τα υπόλοιπα κοινωνικά δίκτυα βεβαίως , φιλοξενούν παραμύθια.
Εικονικούς έρωτες , φιλίες και συμπάθειες.
Μόλις πατάμε το «Log In» μπαίνουμε σε έναν φανταστικό κόσμο , πέρα για περα ψευτικο.
Και οι άνδρες και οι γυναίκες πλασάρουν μια εικόνα μη πραγματική και όλα είναι ωραιοποιημένα.
Ο κόσμος του διαδικτύου είναι ένας περίεργος κόσμος , κάποιες φορές μέσω αυτού διαπιστώνεις πολλά πράγματα για κάποιους ανθρώπους αλλα και πολλά αλλα εντός του ιντερνοκόσμου δεν τα βλέπεις.

Απο προσωπική εμπειρία και απο εξιστόρηση άλλων ατόμων σε εμένα γνωρίζω αρκετές περιπτώσεις όπου άλλοι ήταν και άλλους παρίσταναν.Εντός του Facebook έχω ανακαλύψει 2 τέτοιες περιπτώσεις όπου τις χαρακτηρίζω άρρωστες.
Η μια αφορούσε μια κοπέλα που «έκλεβε» φωτογραφίες απο μια άλλη και παρίστανε εκείνη έπι χρόνια.Και η άλλη περίπτωση αφορά άντρα ο οποίος έχει 5-6 προφίλ γυναικεία (έως σήμερα) και κανένας δεν εχει αντιληφθεί την πλεκτάνη.

Να επισημάνω οτι το Facebook δεν περιλαμβάνει μόνο ψέμματα και δεν είναι αποκλειστικά ένας φανταστικός κόσμος.Είναι και ένα μέσο που έχει βοηθήσει στο να δημιουργηθούν ισχυρές φιλίες , έρωτες και έχει συμβάλλει στο να έρθουμε σε επικοινωνία με παλιούς φίλους , συμμαθητές , συγγενείς κτλ. Οπως επίσης για κάποιους (όπως εγώ) είναι εργαλείο δουλειάς όπου μέσω αυτού διαφημίζομαι και κλείνω συνεργασίες. Το μόνο σίγουρο συμπέρασμα είναι οτι έχουμε αποξενωθεί και η απρόσωπη επικοινωνία έχει αντικαταστήσει την προσωπική επαφή που είναι πάρα πολύ σημαντική για την κοινωνικοποίηση μας.
Το να βρισκόμαστε σε μια παρέα και να ασχολούμαστε με το κινητό δε μας κάνει κοινωνικοποιημένους. Η παρουσία μας και μόνο δε λέει τίποτα αν δεν μιλήσεις , αν δεν ανταλλάξεις απόψεις , αν δεν καταθέσεις προσωπικά βιώματα και γενικότερα αν δεν ξεδιπλώσεις τις απόψεις σου τότε δεν μπορείς να πείς οτι κοινωνικοποιήθηκες ενώ στην ουσία ήσουν κλεισμένος στον εαυτό σου και στο Facebook.
Για άλλους τα κοινωνικά δίκτυα είναι μια μορφή επιβεβαίωσης , ενδόμυχα θα έλεγα.Αυτό αποδεικνύεται και απο έρευνες που έχουν γίνει κατα καιρούς.
Σκέφτεται ο ματαιόδοξος άνθρωπος «Εχω 3.000φιλους, είμαι αποδεκτός απο πολλούς άρα κάτι ξεχωριστό έχω, κάποιος ξεχωριστός είμαι.Προφανώς αρέσω , είμαι ωραίος/ωραία και με θέλουν όλες/όλοι.»

Oπως ακόρεστη είναι και η επιθυμία για όλο και περισσότερα like σε φωτογραφίες ή αναρτήσεις. Εχουμε δεί και έκδηλα σημάδια που «φωνάζουν» για επιβεβαίωση όπως αναρτήσεις με περιγραφή «Κούκλος-α δεν είμαι?».
Αυτή η αντίληψη υπάρχει και η «δίψα» για προσθήκη όλο και περισσότερων φίλων ή ακολούθων (βλέπε Twitter) είναι ακόρεστη.
Μήπως εν τέλη το Facebook είναι το μέσο που μας συνδέει με τον ναρκισσισμό και την ματαιοδοξία μας ?

Αυτή η ανάγκη να μοιραστούμε φωτογραφίες ή βίντεο της προσωπικής μας ζωής όπου βρισκόμαστε με φίλους,γονείς,παιδιά , για όλους τους υπόλοιπους που κοιτούν  στην αρχική σελίδα για ο,τιδήποτε νέο υπάρχει , πιθανόν να λειτουργεί κατα κάποιο τρόπο «ηδονοβλεπτικά» με την ένοια οτι ειναι σαν να κοιτάμε απο την κλειδαρότρυπα τι κάνει ο άλλος με τη μόνη διαφορά οτι την «κουρτίνα» για να δούμε την εχει ανοίξει αυτος που προσφέρει τις πληροφορίες. Πολλοί έχουμε παρατηρήσει κάθε λογής «ψεύτικων» προφίλ στα οποία βλέπουμε φωτογραφίες κλεμένες απο το ίντερνετ ή απο μοντέλα του εσωτερικού η του εξωτερικού ή λαμβάνουμε αιτήματα απο προφίλ χωρίς φωτογραφίες.
Πιστέυω πως αυτοί οι λογαριασμοί ανήκουν σε ανθρώπους που έχουν μεν ένα προφίλ με τις δικές τους φωτογραφίες , στοιχεία κτλ αλλα επειδή εντός αυτού έχουν και γνωστούς και φίλους δεν μπορούν να εξωτερικέυσουν κάποια πλευρά τους ή «ανάγκη» τους. Γι’αυτό λοιπόν επιστρατέυουν τα προφίλ αυτά που εχουν κυριολεκτικά κατακλίσει το Facebook.
Οι κάτοχοι αυτών είναι άνθρωποι που θέλουν να πλησιάσουν άλλα άτομα με την πλήρη κάλυψη και ασφάλεια οτι δεν θα τους γνωρίσει και δε θα μπορέσει να τους αναγνωρίσει μετέπειτα.Κι’έτσι εξωτερικεύουν «βίτσια» , αναζητούν σεξουαλικό σύντροφο , προσβαλλουν , βριζουν, είτε απλά επέλεξαν να δημιουργήσουν ένα τέτοιο προφίλ για να μπορούν να παρακολουθούν τι αναρτά το εκάστωτε άτομο που τους ενδιαφέρει.
Η χρήση των κοινωνικών δικτύων μετετράπει σε κατάχρηση με επακόλουθο την αποξένωση και την απομάκρυνση μεταξύ της παρέας, της οικογένειας αλλα και των υποχρεώσεων μας.
Ισως είναι μόδα που θα περάσει κι’αυτή … έως ότου όμως έχει να σαρώσει πολλά στο περασμά της. Το βασικότερο που κατάφερε να παραγκωνίσει είναι η προσωπική επαφή και το δεύτερο που καταστρέφεται είναι η ελληνική γλώσσα. Tα greeklish εκφυλίζουν την ελληνική γραφή η οποία υπήρξε μήτηρ των άλλων γλωσσών και οδέυει να αλλοτριώθει και να καταστραφεί.Δεν θα αγορέυσω υπέρ της πατρίδας αλλα θα επισημάνω πως ο πολιτισμος συνδέεται με την γλώσσα και γι’αυτό θα πρέπει να κρατήσουμε ζωντανό τον πολιτισμό μας.

Οπως επίσης ζωντανό πρέπει να κρατήσουμε το πνέυμα μας και το νού μας και να μετατρέψουμε την κατάχρηση σε απλή χρήση των κοινωνικών δικτύων έτσι ώστε να δραστηριοποιηθούμε και να κοινωνικοποιηθούμε ξανά όπως είμασταν πρίν μπούν στη ζωή μας τα social media.

Δια χειρός ,
Clio Palma

Σχέσεις Ανδρών & Γυναικών - Δεύτερο άρθρο στο Socialistas.gr

Tο δεύτερο άρθρο μου σχετίζεται με την επικοινωνία και την σχέση των δύο αντίθετων φύλων η οποία χτίζεται πολύ δύσκολα και γκρεμίζεται εν ριπή οφθαλμού.
Πιστεύω η γέφυρα που μας ενώνει μένει υπό κατασκευή όταν δεν επιδιώκουν και οι γυναίκες και οι άντρες να πλησιάσουν ο ένας τον άλλον αφουγκράζοντας τα θέλω και τις ανάγκες του συντρόφου τους.

Ας ξεκινήσουμε απο τις γυναίκες.Εκείνες σκέφτονται περίπλοκα εν αντιθέση με τους άνδρες που σκέφτονται απλά.
Πολλές φορές κι’εμείς οι γυναίκες δεν θέλουμε να τους καταλάβουμε γιατί πιστέυουμε πως τα δικά μας «θέλω» έχουν περισσότερη σημασία, αυτό είναι καθαρή ένδειξη εγωισμού, χαρακτηριστικό που δεν λείπει κι’απο τους άνδρες.
Απο τη μιά ο εγωισμός , απο την άλλη η γκρίνια των γυναικών διότι η γυναίκα όπως και να το κάνουμε έχει ακόρεστες επιθυμίες.Ποτέ δεν της φτάνει τίποτα και τα θέλει όλα.
Ο άνδρας, ως επί το πλείστον τουλάχιστον (όχι πάντα) , είναι ολιγαρκής .
Οι γυναίκες έχουν υψηλές προσδοκίες  με αποτέλεσμα να απογοητέυονται όταν συνειδητοποιούν οτι δεν ανταποκρίνεται ο σύντροφος τους σε αυτό που έχουν πλάσει στο μυαλό τους και τότε ξεκινάει η λεγόμενη «μουρμούρα».Αντί να τον αφήσει , τον βασανίζει σαν να τον εκδικείται.Λες και ευθύνεται εκείνος για την λανθασμένη πλασματική εικόνα που δημιούργησε η σύντροφος του στο μυαλό της.

Επόμενο κεφάλαιο…Ζήλια.Νομίζω όποιον άντρα ρωτήσουμε θα μπορούσε να γράψει έπος για την γυναικεία ζήλια.Καταρχάς ένα συντριπτικό ποσοστό γυναικών είναι ζηλιάρες και η μόνη διαφορά είναι οτι κάποιες το εκδηλώνουν σε ανυπόφορο βαθμό και άλλες (μικρές εξαιρέσεις) σε διακριτικό & υποφερτό. Σίγουρα η ύπαρξη ζήλιας και για τα δύο φύλα φανερώνει δύο στοιχεία,κτητικότητα και ανασφάλεια.
Οι περισσότεροι άντρες χωρίζουν κυρίως για τον παράγοντα της ζήλιας που μάλιστα όσο ανυπόφορη ήταν για 'κείνον τόσο καθυστερεί να δοκιμάσει να ξεκινήσει μια νέα σχέση διότι η γεύση της ζήλιας του αφήνει για αρκετό καιρό πικρή γεύση στο στόμα και έναν φόβο οτι μπορεί να την ξαναπατήσει.
Σαφώς ποτέ δεν καλυτέρευσε καμιά σχέση έχοντας εκδηλώσεις ζήλιας σε συχνή βάση, δυσχεραίνει την προοπτική να γεφυρωθεί το «χάσμα» των δύο φύλων.

Η απιστία φημολογείται πως είναι χαρακτηριστικό των ανδρών αλλα θα έλεγα πως στις μέρες μας τίνει να ισσοσταθμίζει.Την απιστία την «τρέμει» ο κάθε άντρας διότι όπως και να έχει θίγεται ο εγωισμός του και νιώθει παράλληλα εξευτελισμένος.Πιστέυω πως η επιθυμία να συνευρεθεί ο/η συντροφός με άλλον/η έχει να κάνει με το οτι τελικά δεν καλύπτεται απο την σχέση του ή με το οτι δεν μπορεί γενικότερα να καλύψει τις ανάγκες του με έναν μόνιμο σύντροφο.
Σε αυτή την περίπτωση το καλύτερο και αξιοπρεπέστατο βήμα είναι η αποχώρηση απο την σχέση. Ούτε ο άντρας είναι μάγκας απατώντας , ούτε η γυναίκα έξυπνη.
Δηλώνει καθαρά οτι αυτή η σχέση είναι αποτυχημένη και δεν υπάρχει λόγος να υποκρίνονται πως όλα είναι καλά ενώ μέσα τους ξέρουν πως τίποτα δεν πάει καλά γι’αυτό και αναζήτησαν κάπου αλλού απόλαυση.

Στον αντίποδα τώρα οι γυναίκες σαδίστριες.Κλασικό παράδειγμα κάποιο φιλικό ζευγάρι που γνωρίζεις στο οποίο παρατηρείς πως η γυναίκα διατάζει τον άντρα και εκείνος για το καθετί ζητά άδεια.Πλήρως ευνουχισμένος και φυσικά χωρίς προσωπικότητα υποτάσσεται και υπομένει.Δε λέω , εκείνος έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης που το ανέχεται αλλα και εκείνη είναι μια αυταρχική σκύλα που βλέπει τους ανθρώπους σαν άδεια δοχεία, υποσεινήδητα μισεί τον άντρες και αναζητά συνεχώς θύματα.
Αυτή η αντιμετώπιση και αυτή η σχέση είναι μη υγιής διότι ένας απο τους δύο δεν είναι ευτυχισμένος , απλα υπομένει μια κατάσταση. Η σαδιστική στάση της γυναίκας τους κρατά σε συνεχή απόσταση και εκεί πλέον δεν μιλάμε για χάσμα αλλα για διάλυση και υποβάθμιση της σχεσης και του ίδιου του ατόμου.
Ηρθε η στιγμή της εκτενής αναφοράς στους άνδρες.
Εκείνοι κάνουν ένα βασικό λάθος το οποίο τους στοιχίζει μετέπειτα. Δεν θέτουν όρια νομίζοντας πως η γυναίκα θα τα θέσει γι’αυτούς και εκεί ξεκινούν τα προβλήματα.
Εξίσου βασικό οτι όταν παρουσιάζονται τα προβλήματα δεν έχουν την υπομονή να τα λύσουν και να συζητήσουν.Καταλαβαίνω πως υπάρχει πίεση απο την πλευρά των γυναικών αλλα μόνοι σας φέρνετε τον εαυτό σας σε αυτή την θέση διότι νομίζεται πως οι γυναίκες σκέφτονται σαν εσάς και κάποια πράγματα τα θεωρείτε δεδομένα αλλα για εκείνες δεν είναι.
Εσείς σκέφτεστε πολύ απλά και εκείνες περίπλοκα και σύνθετα και αυτό δυσκολεύει τα πράγματα αλλα με την βοήθεια σωστών βάσεων κυλά η σχέση ομαλά.
Γνωρίζουμε οτι ο ανδρικός εγωισμός δεν αποσπάται έυκολα απο την ψυχοσύνθεση σας όμως ποτέ ένα μεγάλο «εγώ» δεν επέφερε «ειρήνη» στη σχέση (αυτό φυσικά αφορά και τις γυναίκες).
Άντρες και ζήλια : Aπο προσωπικές εμπειρίες , θα έλεγα πως διακρίνω τους ζηλιάρηδες σε δύο κατηγορίες. Εκείνοι οι οποίοι ζηλέυουν σε τεράστιο βαθμό και εκείνοι οι οποίοι χαλιναγωγούν τον εαυτό τους και καταφέρνουν με διακριτικό τρόπο να την εκδηλώσουν.
Πολλοί θα σκεφτούν τώρα «Ναί αλλα αν μου δίνει δικαιώματα?». Αν σου δίνει όντως δικαιώματα που σε κάνουν να υποπτέυεσαι πως διατηρεί παράλληλη σχέση τότε δεν θα έπρεπε να ζηλέυεις , να την αφήσεις θα έπρεπε. Υπάρχουν γυναίκες εκεί έξω οι οποίες θα σου παρέχουν συναισθηματική ασφάλεια, δεν χρειάζεται να ζείς με το άγχος για το αν σε απατάει η σύντροφος σου.Το ίδιο συστήνω και στις γυναίκες με παρόμοια εμπειρία.

Η απιστία για τους άνδρες ως ένοια απιστία δεν υπάρχει.
Πιστέυω πως για τους περισσότερους το να απατήσουν δεν το θεωρούν μεγάλο κακό.»Ηθελα , το έκανα» σκέφτεται και κλείνει το θέμα στο μυαλό του.
Ο άντρας θα αισθανεί περισσότερες τύψεις όταν θα απατήσει την σύντροφο του με κάποια που έχει και συναισθήματα για “κείνη και δεν κάνει απλά και μόνο σεξ.
Αλλωστε όπως όλοι γνωρίζουμε η γυναίκα όταν συνευρίσκεται συμμετέχει συναισθηματικά (επί το πλείστον) ενώ ο άντρας έχοντας μία εντελώς διαφορετική οπτική μπορεί να συνευρεθεί με 1000  γυναικες και να μην νιώσει συναισθήματα (ερωτα,τρυφερότητα κτλ) αλλα μόνο ηδονή.
Θα έλεγα πως τη σχέση την κλονίζει η απιστία , είτε αυτή τελικά μαθαίνεται είτε δεν την μαθαίνει ο/η σύντροφος.Εχει ήδη άτυπα τελειώσει η σχέση όταν το ενδιαφέρον του άντρα εκδηλώνεται για μια άλλη γυναίκα ή γυναίκες.
Αρέσει στους άδρες να «τρώνε» απο πολλά πιάτα , αυτό όμως δεν αρέσει στις περισσότερες γυναίκες και δεν το δέχονται διοτί πλέον θεωρείτε ο άντρας «κοινόχρηστος» και η γυναίκα θέλει αποκλειστικότητα όπως βέβαια το αντίστοιχο ζητάει απο εκείνη.
Και οι μεν και οι δε κάνουμε λάθη γι’αυτό και ακούμε συνεχως για διαζευκτηρια.
Δεν υποχωρούμε.
Διαρκώς απαιτούμε,ζητάμε,περιμένουμε να λάβουμε.Δεν επιδιώκουμε να δώσουμε χωρίς να περιμένουμε,να αφουγκραστούμε τον/την συντροφό μας και να προσπαθήσουμε να τον ευχαριστήσουμε.Η δική μας ευχαρίστηση είναι σε πρώτη μοίρα και των άλλων είναι για μας σε τελευταία.Αυτό έχει επηρεάσει ακόμα και τις διαπροσωπικές σχέσεις που έχουμε με όλους τους ανθρώπους (και του ίδιου φύλου).
Ούτε οι άντρες , ούτε οι γυναίκες δεν υποχωρούν.Οι γυναίκες για να μην νιώσουν καταπιεσμένες και οι άντρες για να μην παραγκωνίσουν τον αντρικό εγωισμό τους.
Εκατέρωθεν υποχωρήσεις απαιτούνται όταν στοχέυουμε σε μια αρμονική σχέση.
Στην ουσία και τα δύο φύλα μοιάζουμε και ίσως αυτή είναι η αιτία που το χάσμα μεταξύ μας μεγαλώνει.Υπάρχουν διαφορές αλλα και ομοιότητες και παρατηρώντας γύρω μου βλέπω πως ήδη είμαστε σε μια περίοδο όπου και η γυναίκα κοντέυει να αφομοιώσει κύρια εσωτερικά χαρακτηριστικά των ανδρών.
Καταλήγοντας , είναι λυπηρό να μιλάμε την ίδια γλώσσα και να μην καταλαβαινόμαστε.Είναι στο χέρι μας να δώσουμε μια ευκαιρία στους ίδιους μας τους εαυτούς.Ολοι έχουμε ανάγκη έναν σύντροφο αλλα χρειάζεται δουλειά και απο τους δύο ώστε να κρατήσει και να έχει ποιότητα.


11/11/2012
Βy Clio Palma

Θετικές σκέψεις και αισιοδοξία - Πρώτο άρθρο στο Socialistas.gr

Αποφάσισα το πρώτο μου άρθρο στο socialistas.gr να σχετίζεται με θέμα που αφορά τον περισσότερο κόσμο και στο οποίο θα μπορέσω να μεταδώσω ελπίδα και θετικές σκέψεις τις οποίες έχουμε πολύ ανάγκη.
Η Παγκόσμια οικονομική κρίση και η κακή διαχείριση της οικονομίας της χώρας μας μας εγκλώβισε και πλέον τα περισσότερα σπίτια έχουν σοβαρή οικονομική δυσχέρεια η οποία μας «γονατίζει» καθημερινά. Η ρουτίνα της καθημερινότητας, οι γρήγοροι και εξουθενωτικοί ρυθμοί των πόλεων , το άγχος και το στρες καθώς και η κακή ψυχολογία μας έχουν επιβαρύνει στο έπακρο. Με αποτέλεσμα να οδηγούμαστε στην υπερκόπωση η στην κατάθλιψη η στο θυμό (σε ακραίες περιπτώσεις κάποιοι συμπολίτες μας μη αντέχοντας την πίεση «άφησαν» αυτό τον κόσμο) και έτσι λοιπόν η ζωή μας έγινε ένας πολύ σκληρός αγώνας επιβίωσης σε εποχές όπου κυριαρχούν οι απολύσεις και η ανεργία.

Έχουμε σταματήσει να είμαστε αισιόδοξοι και να κάνουμε θετικές σκέψεις κι’αυτό γιατί ξεχάσαμε το βασικό το οποίο είναι ότι η ψυχολογία σχετίζεται και επηρεάζει τα πάντα. Οι σκέψεις μας επηρεάζουν το παρόν και το μέλλον μας. Δεν είμαστε ευγνώμονες. Δεν εκτιμάμε το οτι είμαστε υγιής, αρτιμελής και πάνω από όλα ζωντανοί. Αυτή τη στιγμή που διαβάζεις αυτό το άρθρο υπάρχουν άνθρωποι στον πλανήτη που δεν έχουν φυσιολογική ζωή , είτε ζουν σε κράτος δικτατορίας , είτε δεν έχουν να πιούν καθαρό νερό ή  να φάνε , είτε δεν έχουν ρουχισμό, υποδήματα, στέγη και ζουν εντελώς μόνοι. Υπάρχουν άνθρωποι που αδυνατούν να δούν διότι δεν έχουν όραση , δεν μπορούν να μυρίσουν , να περπατήσουν , να τρέξουν , να πάνε μια βόλτα και να διασκεδάσουν όπως εμείς. Είτε είναι καθηλωμένοι σε ένα αναπηρικό καροτσάκι , είτε είναι παιδιά ειδικών αναγκών και δεν έχουν επιλογές. Η ζωή τους περιορίζεται απο τη κρεβατοκάμαρα έως το σαλόνι και το αντίστροφο. Δεν μπορούν να κάνουν τίποτα άλλο. Οι υγιείς άνθρωποι όμως έχουμε πολλές επιλογές που συνεχώς ξεχνάμε πως θα μπορούσαμε να μην τις έχουμε γι’αυτό πρέπει να τις εκτιμάμε.

Ζούμε σε μια χώρα που παρόλο το οικονομικό πρόβλημα της είμαστε ελεύθεροι πολίτες και δεν καταπιεζόμαστε από κανέναν δικτάτορα , δεν βιώνουμε πόλεμο , έχουμε όραση , οσμή , μπορούμε να περπατήσουμε , να τρέξουμε , να αδράξουμε τη ζωή , να κάνουμε επιλογές (σωστές ή λάθος) , έχουμε να φάμε και πίνουμε καθαρό νερό και έχουμε όλα όσα κάποιοι άλλοι τα θεωρούν πολυτέλειες, όπως για παράδειγμα η ύπαρξη στέγης ή ενδυμασίας. Εγώ προσωπικά αυτές τις ημέρες , λίγο πριν κλείσω τα μάτια μου για να κοιμηθώ , σκέφτομαι όσα έχω και μου δίνουν χαρά . Σκέφτομαι ότι είμαι υγιής , νέα , δραστήρια και ότι έχω ένα σπίτι , έχω τους γονείς μου εν ζωή , έχω τη δουλειά μου (αν και δουλεύω αραιά) , έχω δυνατότητες εξέλιξης και προόδου , μπορώ να αγαπήσω , να με αγαπήσουν , να ερωτευτώ και το αντίστοιχο και πάνω από όλα είμαι ζωντανή.
Μετά από αυτές τις ευχάριστες σκέψεις έχω ένα αίσθημα απροσδόκητης ευφορίας στο στέρνο μου και κοιμάμαι στην κυριολεξία με ένα χαμόγελο στο πρόσωπο μου.
Να θυμόμαστε ότι μετά από την καταιγίδα εμφανίζεται το ουράνιο τόξο όμως για να το δείς πρέπει να έχεις τα μάτια μου ανοιχτά και να κοιτάς ψηλά.
Όταν βυθιζόμαστε σε άσχημες σκέψεις και τα βλέπουμε όλα και όλους αρνητικά τότε έτσι θα μείνουν.
Τίποτα δεν αλλάζει εάν δεν αλλάξουμε εμείς πρώτα και αυτό σχετίζεται με πολλά πράγματα στη ζωή.
Ό,τι σκεφτόμαστε έλκουμε , είναι κάτι σαν τον Νόμο του Σύμπαντος (όσοι γνωρίζουν για το βιβλίο «The Secret» έχουν δεδομένη αρχή αυτή τη πρόταση).

Μπορεί να σου φαίνεται απίθανο το γεγονός να σκεφτείς θετικά και να βρείς δουλειά μετά από κάποιο διάστημα , κάντο. Προσπάθησε το όποιο στόχο κι’αν έχεις. Τα πάντα μπορείς . Φυσικά δεν φτάνει μόνο να το σκέφτεσαι έντονα και να το λαχταράς αλλά και  να προσπαθείς γι’αυτό και το πιο σημαντικό είναι να μη τα παρατάς , να μην απογοητεύεσαι γατί έτσι ο στόχος απομακρύνεται από εσένα και εσύ από αυτόν. Δεν είναι ουτοπικά όσα προανέφερα , είναι η Δύναμη που πιστεύουμε πως δεν έχουμε και που το Σύμπαν βοηθά να την ισχυροποιήσει. Εμείς οι άνθρωποι έχουμε φοβερές ικανότητες , τρομακτικές θα έλεγα , τις οποίες ακόμα δεν τις έχουμε εξελίξει. Πρόσφατα έμαθα πως μπορούμε και κατανοούμε μόνο το 10% της λειτουργίας του εγκεφάλου μας που σημαίνει πως ο εγκέφαλος έχει κι’άλλες δυνατότητες που εμείς δεν γνωρίζουμε ακόμη.
Είμαστε ευλογημένοι που είμαστε υγιής αλλά «καταραμένοι» που ξεχνάμε πόσο ευλογημένοι είμαστε.

Ξεκίνα από σήμερα , πριν κοιμηθείς σκέψου πόσα έχεις , ΟΧΙ πόσα ή τι δεν έχεις. Όταν δεν είσαι σε καλή ψυχολογική κατάσταση σκέψου πάλι όσα έχεις και σου δίνουν  χαρά, απόλαυση , αισιοδοξία , δύναμη και κουράγιο.
Μην αφήνεις τίποτα να σου στερεί το χαμόγελο σου. Είναι το όπλο σου στη μάχη που λέγεται Ζωή , είναι το δώρο σου και η ευγνωμοσύνη σου προς το Θεό , προς το Σύμπαν  και προς εσένα τον ίδιο.
Λάθος επιλογές κάνουμε όλοι και θα κάνουμε πάντα , φρόντισε όμως να διορθώνεις τα πράγματα και αν δεν διορθώνονται προσπέρασε τα , σε περιμένουν πολλές σωστές επιλογές στο επόμενο κιόλας λεπτό.

Μη ξεχνάς πόσα αξίζεις , είτε είσαι άντρας , είτε γυναίκα , έχεις τα ίδια δικαιώματα στην ευτυχία και πρέπει να την διεκδικήσεις ακόμα κι’αν οι εποχές δεν δείχνουν ευνοϊκές , ακόμα κι’αν έχεις φτάσει «πάτο» , ακόμα κι’αν έχεις πληγωθεί , θα βρεις τον τρόπο να επιπλεύσεις και βγαίνοντας στην «επιφάνεια» θα ανακαλύψεις πόσο δυνατός είσαι και θα αναπνέεις έναν άλλον αέρα , τον αέρα της Ζωής που θέλεις να έχεις.

By Clio Palma
14/9/2012