Αληθινοί άνθρωποι σε κόσμο ψεύτικο

Ποσο ποναει να εισαι αληθινος σε ενα κοσμο ψευτικο...οπου εσυ εχεις μαθει να αγαπας κι'αλλοι να εκμεταλλευονται.

Ποσο δυσκολο ειναι να ζει μια γυναικα σε ενα κοσμο σκληρο και κενο συναισθηματικα.
Κι'ενω εκεινη μαζι με το κορμι της δινει και τη ψυχη της, οι ανθρωποι βλεπουν μονο ο,τι θελουν να δουν και προσπαθουν να παρουν οσα μπορουν περισσοτερα.

Ποσο εκνευριστικο ειναι να θελεις να δειξεις τα συναισθηματα σου και να σε κραταει μεσα σου το ενδεχομενο να πληγωθεις ξανα. Κι'ετσι αναγκαστικα δεν εκδηλωνεις τα θελω σου.

Οι αληθινες γυναικες , εχουν αληθινα συναισθηματα .
Μεσα τους πηγαζει ο αληθινος ερωτας κι'η αληθινη αγαπη.Μη τις φοβασαι.

Ποσοι ανθρωποι γυρω μας ειναι συναισθηματικα "αναπηροι"? Αλλοτε απο επιλογη και αλλοτε οχι.
Γυρω μας υπαρχουν πολλοι ανθρωποι συναισθηματικα "αναπηροι" οι οποιοι δεν εχουν να δωσουν τιποτα και ζουν με το κενο τους.

Ποσο δυσκολα βιωνει τη μοναξια μια γυναικα και ποσο την φθειρει το οτι δεν νιωθει ενα αρσενικο να της παρεχει ασφαλεια,πραγμα που αποτελει μια απο τις αρχεγονες επιθυμιες της?

 Ειναι δυσκολο να αντεχει μια γυναικα να παιρνει τον ρολο του ανδρα επειδη δεν τη στηριζει καποιος κι'αναγκαστικα στηριζει μονη της τον εαυτο της.Καπως ετσι προεκυψε και το καινουριο κοινωνικο φαινομενο της αντιστροφης των ρολων.

Ποναει να εισαι αληθινος , σε ενα κοσμο ψευτικο ομως αναρωτησου ποσα κερδιζεις οντας αληθινος και ποσα θα εχανες αν δεν ησουν.
Το βασικοτερο ειναι οτι χανεις τον εαυτο σου και αλλοτριωνεσαι.Κανενας ανθρωπος δεν ευτυχησε ποτε χανοντας τον πυρηνα του εαυτου του.

Ξερω, εχεις απογοητευτει οπως ολοι μας... σκεψου πως καποια στιγμη εκει που δε το περιμενεις,θα συμβουν τα καλυτερα.
Αυτο μπορει να γινει σημερα,αυριο η σε τρια-τεσσερα χρονια.Χρειαζεται υπομονη,ισχυρη θεληση και ελπιδα.

Και για καλο η για κακο...να προσεχεις τι ευχεσαι γιατι πολλες φορες δεν ερχεται ακριβως αυτο που θελουμε και καταληγουμε να απογοητευομαστε παλι. (Αυτο το ξερω απο πρωτο χερι).

Ειτε ερωτευτεις,ειτε αγαπησεις,καν'το δυνατα,να το ζησεις εντονα,με παθος,με γκαζια και τρικυμιωδεις επιθυμιες... Μπορει να πληγωθεις στο μελλον αλλα σιγουρα θα νιωθεις καλα με τον εαυτο σου που τον αφησες να εκδηλωθει και δεν εβαλες χαλιναρι στα θελω σου.

Πνευματικα Δικαιωματα - Clio Palma
7/8/2012

Έρωτας

Νεκρα συναισθηματα αναγεννιουνται και μεγαλα παθη ξυπνανε το χαμενο παθος και τη κρυμμενη επιθυμια.

Oπως πολλες φορες εχω γραψει στο παρελθον ο ερωτας εχει δυο πλευρες,αυτη που βλεπουμε και αυτη που δεν θελουμε να δουμε.

Ομως ο ερωτας δεν μονο ειναι αυτο.Ειναι και ενοχη,ειναι και λυτρωση,ειναι φωτια και θαλασσα,τον περιβαλλει αλλοτε το φως κι'αλλοτε το σκοταδι.
Καποιες φορες εχει συμμαχο του την αληθεια κι'αλλοτε το ψεμμα.

Ο ερωτας ειναι ενα παιχνιδι διεκδικησης που τρεφεται απο "θελω" και ελπιδες.
Ευκολα γινεται πονος και ευκολα χαρα.
Ειναι το μονο συναισθημα που δεν γνωριζει απο "πρεπει".

Τον ερωτα τον συναντας στα ματια του-της.Στο φιλι νιωθεις το παθος και στην αγκαλια την επιθυμια.
Καθως δυο κορμια γινονται ενα ο ερωτας ολοκληρωνεται...η καρδια γεμιζει συναισθημα.Η στιγμη γινεται πυροτεχνημα και φωτιζει τον ερωτα τους.

Πνευματικα Δικαιωματα - Clio Palma
7/8/2012

"Μύριζε Θάνατο"

Ερχεται καποτε η στιγμη που η ζωη μας προσπερναει,μας αφηνει πισω,μας εγκαταλλειπει κι'ετσι η στιγμη παγωνει,το κορμι νεκρωνει και η ψυχη αποκολλαται απο το σωμα.

Αυτο ειναι το τελος που δεν μπορουμε να αποφυγουμε,που μπορει να φοβομαστε,να τρεμουμε αλλα καποτε θα μας χτυπησει τη πορτα και θα φερει τον θανατο εμπρος μας.Θα ερθουμε αντιμετωποι με το τελος που μπορει να ειναι και η αρχη ποιος ξερει (?) αλλα σιγουρα ο θανατος μας αποχωριζει με οσα συνδεομαστε τη παρουσα φαση.

Ποσο σκληρη μπορει να ειναι η ζωη και ποσο ευκολα οι ανθρωποι γυρνουν τη πλατη σε μακαβρια γεγονοτα?
Αποψε βρισκομενη σε γνωστο μαγαζι του Κορυδαλλου,ειδα τη σκληρη πλευρα της ζωης αλλα και την αδυσωπητη μοιρα να χαριζει θανατο διχως οικτο & ελεος.
Ελλαχιστα μετρα μακρια απο το μαγαζι οπου βρισκομουν,αγνωστος πυροβολησε καποιον νεαρο ο οποιος λιγα λεπτα πριν βρισκοταν απεναντι μου και επινε το ποτο του.Πισωπλατος πυροβολισμος,λιγο πιο κατω απο το κρανιο....ο θανατος ηταν αιφνιδιος.
Συγκεντρωθηκε πληθος ανθρωπων και περιπολικα.Το πτωμα σκεπαζε ενα λευκο σεντονι.
Εντος του μαγαζιου συνεχιζοταν η live μουσικη υποκρουση ενω λιγα μετρα παρακατω το αιμα του νεαρου εσταζε στην ασφαλτο.
Το πληθος παρακολουθουσε μουδιασμενο,απορημενο,προβληματισμενο.
"Μυριζε" θανατος.

Αποψε το παιδι μιας μανας και ενος πατερα πεθανε.Πολλα παιδια καθημερινα εχουν την ιδια καταληξη.

Το σημερινο γεγονος με προβληματισε και "συννεφιασε" η ψυχη μου.
-"Ετσι ειναι η ζωη" θα πουν καποιοι.
-"Πηγαινε γυρευοντας" θα πουν καποιοι αλλοι.

Τελικα τι μενει ? Αυτο αναρωτηθηκα.

 Οι καλες πραξεις που εχουμε κανει πριν μας θερισει ο θανατος και πριν μας παρει μακρια το αγαθο που λεγεται ζωη.
Αυτο μενει κατα τη γνωμη μου.

Το ποσα καλα πραγματα προσφεραμε στους γυρω μας,ποσο τους εχουμε βοηθησει,ενθαρρυνει,εμψυχωσει και εαν τους εχουμε αγαπησει,αν τους εχουμε καταλαβει και εαν εχουμε αφουγκραστει ποτε τις πιο βαθιες τους σκεψεις οπου σε αυτες κατοικουν τα θελω τους,οι αναγκες τους.

Αυτα μενουν λοιπον.

Δεν θα ζουμε αιωνια.Ενω σημερα γραφω αυτο το ποστ μπορει αυριο να μην υπαρχω και αντιστοιχα και καποιος αναγνωστης σημερα διαβαζει αυτο το ποστ κι'αυριο ισως δεν θα ζει.
Δεν μπορουμε να ξερουμε τι μας ξημερωνει.Η ζωη και ο θανατος ειναι απροβλεπτος.

Για καποιους ανθρωπους η ζωη ειναι συντομη γι'αλλους οχι.Ας ειναι τουλαχιστον ευχαριστος ο βιος μας,συντομος η μη.

Σιγουρα ενας θανατος μας γεννα φοβους και ανυσηχιες και σιγουρα αυτο με εκανε να μοιραστω μαζι σας αυτο το ποστ σημερα.
Φοβαμαι για τους ανθρωπους που αγαπω,δεν θελω να τους χασω.Θελω να μπορω να τους κραταω το χερι και να νιωθω πως καποιος υπαρχει και για μενα και δεν ειμαι μονη.
Θελω να γυρναω σπιτι και να τους βλεπω και η παρουσια τους να γεμιζει τα κενα μου η να εξαφανιζει τη θλιψη μου.

Τη πορεια μας μπορουμε να την καθορισουμε,την γεννηση και τον θανατο μας δεν μπορουμε,γι'αυτο ας φροντισουμε η πορεια μας να ειναι φωτεινη για να εχουμε αφησει πισω μας ενα φωτεινο μελλον.

Πνευματικα Δικαιωματα - Clio Palma
3/8/2012