Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2012

Νοσταλγία

Μου λειπει το οτι θελω να συζητησω πραγματα που συζητουσα με εσενα και τωρα δεν μπορω να συζητησω με κανεναν διοτι η σχεση που εχεις με καποιους ανθρωπους δεν μπορει να αντικατασταθει με καποια αλλη...
Το χειροτερο ειναι οτι μπορω μονο να τα σκεφτομαι και να ελπιζω οτι τα ακους τωρα που εισαι ενα με το Συμπαν και δεν μπορω να παρω απαντηση και να μπορεσω μιλησω μαζι σου οπως πριν λιγους μηνες και δεν θα μπορεσω ποτε...
Απλα προσπαθω πολλες φορες να μαντεψω τι θα μου ελεγες εαν ησουν εδω, προσπαθω να θυμηθω το γελιο σου , ακομα και την ανασα σου στο τηλεφωνο.
Ειχα καμποσο καιρο να δακρυσω που σε εχασα και σκεπτομενη ολα δακρυζω τωρα και ξερω πως αν ησουν εδω ολο και κατι θα μου ελεγες για να γελασω... και ετσι μετα χαμογελαω ... ξερω πως αυτο θελεις.
Ειμαι σιγουρη πως οσοι σε ξεραμε αντιδρουν το ιδιο,θλιβονται αλλα μετα χαμογελανε γιατι θυμουνται τα αστεια σου,το χιουμορ που δεν εχανες ποτε.