Πίστη στην αγάπη

Η ανασα σου ζεστη και γρηγορη , την αισθανομαι στο προσωπο μου. Τα χερια σου αφημενα πανω μου , τα χερια μου στηριγμενα πανω σου. Με ματια ποτε ανοιχτα , ποτε κλειστα σκεφτομαι τα συναισθηματα και τις στιγμες που σου εχω φυλαγμενες.
Φιλαω το μετωπο σου και τα χερια σου με την ιδια λατρεια που εχει ενας πιστος για τον Θεο του. Εγω εχω Θεο εσενα και πιστη την αγαπη. Αυτη με καθοδηγει να σ' αγαπω και μου δινει δυναμη να σε περιμενω , να παλευω κι' οποτε απογοητευομαι να γεμιζω αγαπη και να ξανα προσπαθω.

Ο ναος μου ειναι το σωμα σου, προσευχομαι σε καθε φιλι , το χαιδευω με ταπεινοτητα , τρυφεροτητα και στοργη. Σαν πορσελανη το κραταω να μη σου σπασει. 

Ξαπλωμενοι διπλα-διπλα ξυπναω για να σε δω διπλα μου , να απλωσω τα χερια μου και να νιωσω το χτυπο της καρδιας σου , αυτο θελω και τιποτα αλλο. Τα εχω ολα εκεινη τη στιγμη. Τον επιγειο Θεο μου τοσο κοντα μου κι' εγω χωμενη στην αγκαλια του.
Θυμαμαι τον εαυτο μου απο παιδι να ψαχνει καταφυγιο σε μια αγκαλια και τωρα το εχω στα δυο αντρικα σου χερια. 

Η ευτυχια ειναι στιγμες , αυτες οι απλες , για καποιους ασημαντες κι' αλλους θυσαυρος.

Προσπαθω να αφουγκραστω τις σιωπες σου , να τις καταλαβω , να ακουσω ολα οσα κρυβουν , να τις κανω κομματι δικο μου μηπως και βρω εγω τις λεξεις που δεν θελουν να μου πουν. 

Μονο το χαδι σου , το φιλι σου και το σωμα σου μεσα στο δικο μου μου μιλανε. Τα ακουω. Ειναι φορες που μιλανε δυνατα , αλλες σωπαινουν κι' αλλες ψιθυριζουν.

Κι' οσο εσυ θα αμφισβητεις τα συναισθηματα μου , εγω θα ακουω οσα μου λενε οι σιωπες σου και θα σε μαθαινω. Κι' οσο με αμφισβητεις , τοσο θα σου αποδεικνυω οτι εγω ακομη πιστευω σε μας. 

Δικια σου και με τη σκεψη σου, θα ταξιδευω , θα μιλαω με καινουριους ανθρωπους , θα διασχιζω θαλασσες και χωρες αλλα η καρδια μου θα ειναι εκει που θα εισαι εσυ και με καμια δικη σου σκια δεν θα ξαπλωσω σε κρεβατι. Οι σκιες χανονται το πρωι κι΄εγω δεν θελω να χαραμισω τα βραδια μου για χαμενα πρωινα. 

Δεν προδιδω τον Θεο που λατρευω και τον επιγειο Παραδεισο μας. Αξιζει πολλα για να του δωσω λιγα.

Και καπου αναμεσα σε ολα οσα θα βλεπω και θα ζω και θα θελω να τα μοιραστω μαζι σου θα υπαρχει αυτη η μεγαλη λαχταρα να το κανω καποια στιγμη και να βλεπεις ο,τι εγω , να μοιραζομαστε στιγμες και να μου κρατας το χερι οπως οταν ειμασταν παιδια και ειχαμε εκεινους τους παιδικους ερωτες. Με την ιδια αθωοτητα , με την ιδια καθαρη ψυχη και με το ιδιο πρωτογνωρο συναισθημα του τοτε , ακομα κι'αν εχουμε ξανα ζησει τις ιδιες στιγμες με αλλους ανθρωπους στο παρελθον.

Αυτη ειναι η δυναμη της πραγματικης αγαπης και πραγματικου ερωτα , να σου δινει την ευκαιρια να τα ξανα ζησεις αλλα με τον καταλληλο ανθρωπο και να ειναι οι στιγμες τοσο δυνατες που να αισθανεσαι πως τις ζεις πρωτη φορα. 

Πνευματικα Δικαιωματα
Κλειω Παλμα
15/10/2015

Η πεταλούδα

Ειναι ο ερωτας το πιο γλυκο ποτο , σε ζαλιζει , σε εκστασιαζει και πανω που σκεφτεσαι να αντισταθεις ερχεται το παθος και τοτε απλα αφηνεσαι. Δεν μπορεις να κανεις τιποτα αλλο παρα να αφησεις να κυριαρχησει πανω σου.
Και τοτε με ρωτας με κομμενα φτερα σαν πληγωμενο πουλι που στο κορμι μου βρηκε καταφυγιο.
Δεν εχω ομως απαντηση γιατι δεν εχει λογικη.
Και μετα ρωτας ξανα μα ξερω πως καθε λεξη μου θα ειναι αλλο ενα βελος στα ηδη τσακισμενα φτερα σου και σωπαινω ξανα.
Νιωθω την αγωνια σου , την απελπισια σου , μυριζω τον ιδρωτα σου παλι στο κορμι μου και ξερω πως αυτη τη φορα ηρθες για να μου τα ανατρεψεις ολα.
Το καταφερες.
Κι' ειμαι ακομη καθηλωμενη μπροστα σου , δεν μπορουσα να καταλαβω αν με καθηλωναν τα χερια σου η η δυναμη του παθους σου.
Εμεινα εκει να καταστρεφομαι λιγο ακομη μαζι σου κι' υστερα να σκεφτομαι πως θα φυγεις παλι.
Κι' εφυγες... Παντα φευγεις... Κι' εσυ.
Μενω με τη μυρωδια σου και το συναισθημα εκεινο που εχω παντα για σενα.
Ειμαι εδω γιατι θελω να καταστραφω γιατι θελω να πεθανω γεματη και να εχω ζησει με παθη. Ειμαι η πεταλουδα σου και εισαι το φως. Με σκοτωνεις οσο σε πλησιαζω. Περιμενω να με σωσεις κλεινοντας με στα χερια σου.

Τα λόγια γίνονται χορός

Στο κορμι ιδρωτας , λυτα σγουρα μαλλια , φωτα σκοτεινα και η νυχτα ξεκινα ...

Οι καπνοι και η μουσικη εντονη , μονη αναμεσα σε πολλους , μονη χωρις εσενα. Προσωπο βαμμενο , χαμογελο και το σοου ξεκινα. Μεσα απο οσα τυλιγουν το κορμι δεν ειναι η σαρκα ειναι η ψυχη. Αυτη η ελευθερη εκφραστικη ψυχη του χορευτη που παλευει καθε που δυει και καθε που ξημερωνει με σκιες ετοιμες να τον κλεισουν μεσα τους. Γυρω του , μεσα τους αλκοολ , μεσα του παθος και εκρηκτικοτητα που με καθε κινητη την διοχετευει , την μοιραζει σαν φως για να φωτισει τη νυχτα , να την κανει δικη του χωρις να θελει της μοιασει.

Και ερχεται η ωρα να ξεχωρισει στο πληθος με την καρδια του να χτυπα καθε φορα δυνατα.
Ειναι ντυμενος με οσα οι αλλοι δεν βλεπουν... με ταλεντο , τεχνη και αγαπη για αυτο που κανει. Υλικα σημαντικα και αορατα πανω στο ζεστο κορμι του. Ξερει πως ελαχιστοι θα τα διακρινουν και για αυτο θελει να ξεχωριζει μονο για αυτους.

Κοιτα στο πληθος , ελπιζει να σε δει και να χορεψει μια φορα μονο για σενα σαν να 'ταν η πρωτη φορα. Τα βλεμματα ειναι πανω του ηδη , δεν τα βλεπει , τα νιωθει. Και τωρα ειναι η δικη του στιγμη που ενωνεται με τη μουσικη , που νιωθει τις σταγονες του ιδρωτα του να κυλουν πανω του και καθε κινηση του μεταδιδει ενεργεια στον καθενα γυρω του που ειτε τη δεχεται , ειτε τη διωχνει. Η καρδια του ακολουθει τον ρυθμο του χορου και της εντασης.
Τα σκουρα μακρια μαλλια τιναζονται εντυπωσιακα , οι γοφοι κινουνται ερωτικα.Καθε κινηση μεταδιδει κατι διαφορετικο , αλλοτε δυναμικοτητα , αλλοτε αισθησιασμο , αλλοτε εκρηξη απροσδιοριστου συναισθηματος.

Το σοου τελειωνει ... παλι δεν ηρθες να νιωσω πως ενα κομματι δικο μου ανηκει σε καποιον που με θαυμαζει για αυτο που ειμαι και που οι αλλοι δεν μπορουν να δουν. Θα προσμενω ξανα την παρουσια σου με την ελπιδα να δω τον θαυμασμο στα καθηλωτικα σου ματια.

Η ζωη του χορευτη ειναι μοναχικη γιατι δεν ζει συμβατικα και δεν συμβιβαζεται με λιγοτερα απο ενα δυνατο παθος , εναν φλογερο ερωτα και μια καταστροφικη αγαπη.
Θα αφησει τον ερωτα να τον παγωσει και να τον ζεστανει ξανα και ξανα γιατι ζει εντονα δυο στιγμες , αυτες που χορευει και αυτες που αγαπα.

Πνευματικα Δικαιωματα - Κλειω Παλμα
20/4/2015
*Απεικονιζομενη performer : Κλειω Παλμα (2012) , Αθηνα.

Να είσαι καλά ερωτά μου...

Κοιτοντας περα απο τους εγωισμους , τον θυμο , τη δυσαρεσκεια βλεπεις πιο καθαρα τα λαθη σου , τα λαθη του , τα λαθη μας...
Πως να χωρεσει το μεγαλο τελος στο μικρο παρον ; Πως μια ξαφνικη φυγη και μια εξαντλημενη ματαιη προσμονη να αλλαξει το τιποτα, αυτο που καταντησε τιποτα και πριν ηταν τα παντα ;

Ο ερωτας με κοιτα με ειρωνικο βλεμμα πια , σχεδον κοροιδευτικα μου ζητα να ξεχασω, να προσποιηθω πως τιποτα δεν συνεβη , πως ποτε δεν σε γνωρισα , πως ολα τα ονειρευτηκα.
Τον ακουω να φωναζει να ξεχασω , να σκουπισω τα δακρυα , να συνεχισω να ζω.

Μα πως δε με ζητησες , πως με ξεχασες , πως καταφερες να πεισεις τον εαυτο σου πως δεν υπηρξα ;
Τα καταφερες. Τωρα ειναι η σειρα μου να θρυμματισω τα συναισθηματα κι' ειναι τοσα πολλα που αργω να τα διαλυσω. Κι' εκει που επιτελους σκεφτομαι πως τελειωσα με αυτο , δημιουργουνται ξανα και παλι απο την αρχη να προσπαθω να τα ξεριζωσω και να τα καταστρεψω... ματαια.

Και αυτο το βλεμμα σου το θλιμμενο στις φωτογραφιες μου δινει την ελπιδα πως ισως σου λειπω, πως μπορει εστω και μια μικρη θυμηση μου να υπαρχει καπου στο μυαλο σου ενω περπατας στους δρομους που περπατησαμε , ενω με φιλους συζητας , ενω θυμασαι πως τετοιες μερες ειμασταν μαζι.
Νομιζω πως καταφερα να δω μεσα σου αλλα εσυ οχι , τα παρατησες καπου στη μεση, δεν αντεξες.

Το σπιτι που θελαμε κι' οι δυο επαψε και αυτο πια να μας περιμενει. Δε θα το γεμισουν τα ρουχα σου , το αρωμα σου , δεν θα ακουμπησουν τα χερια σου τα επιπλα του , δεν θα ακουγεται η φωνη σου , δεν θα υπαρχει η αρσενικη παρουσια σου και καμια αλλη δεν επιθυμω να την αναπληρωσει.

Να εισαι καλα ερωτα μου οσο μακρια κι'αν βρισκεσαι ...

 Πνευματικα Δικαιωματα - Clio Palma
02/04/2015