Βραδιες,μερες και απογευματα κενα. Σαν να γεννηθηκες χθες , σαν εγκαταλλειλημενο παιδι , σαν σκια. Ετσι βιωνουμε τη μοναξια.
Απελπισια , απογνωση , θλιψη και απογοητευση οδηγουν στο σκοτεινο δρομο της μοναξιας.
Ολες οι μερες φαινονται ιδιες και τα συναισθηματα πονου μεγιστοποιουνται και σαν βαριες πλακες τις νιωθουμε στο στηθος μας .
Η ζωη δεν αξιζει εαν δεν την μοιραζεσαι , εαν δεν εχεις ενα κορμι να ξαπλωσεις διπλα του , μια αγκαλια να ηρεμησεις και μια φωνη να σου μιλαει και να διωχνει τη μοναξια μακρια.
Περιμενοντας λοιπον ενα τηλεφωνο , μια πορτα να ανοιξει η μια φωνη να ακουστει , συνειδητοποιουμε ποσο απελπισμενα ζηταμε συντροφια.
Ο ανθρωπος εξαλλου ειναι ενα ον που δεν μπορει να ζει μονο του και η μοναξια του κανει κακο , τον σκοτωνει λιγο-λιγο.
Καπως ετσι πρεπει να νιωθουν οι εξαθλιωμενοι ναρκωμανεις στο δρομο και οι αστεγοι ταλαιπωρημενοι ανθρωποι που κοιμουνται στα παγκακια της Αθηνας η στις στασεις των λεωφορειων.
Τωρα που το καλοκαιρι γλυστρισε και εγινε παρελθον , στο μυαλο καποιων ερχονται εικονες που σχετιζονται με τον χειμωνα, την ζεστασια , το τζακι , τη κουβερτουλα , το ζεστο τσαι στο τραπεζι οπου κανενας μας δεν τα εχει ταυτισει με τη μοναξια γιατι ολοι μας ταυτιζουμαι αυτες τις εικονες ειτε με την οικογενεια , ειτε με το ταιρι μας , ειτε ακομη και με τους φιλους μας.
Ποσο μιζερη ειναι η ζωη αν τις στιγμες χαλαρωσης δεν εχεις να τις μοιραστεις με κανεναν?
Η αντιστοιχα ποσο ποναει να μην εχεις κανεναν να μοιραστεις τη θλιψη σου η την απογοητευση σου για κατι?
Η μοναξια ειναι σαν το σαρακι , σε τρωει αργα και σε εξαφανιζει γρηγορα.
Πνευματικα Δικαιωματα - Clio Palma
5/9/2012
Απελπισια , απογνωση , θλιψη και απογοητευση οδηγουν στο σκοτεινο δρομο της μοναξιας.
Ολες οι μερες φαινονται ιδιες και τα συναισθηματα πονου μεγιστοποιουνται και σαν βαριες πλακες τις νιωθουμε στο στηθος μας .
Η ζωη δεν αξιζει εαν δεν την μοιραζεσαι , εαν δεν εχεις ενα κορμι να ξαπλωσεις διπλα του , μια αγκαλια να ηρεμησεις και μια φωνη να σου μιλαει και να διωχνει τη μοναξια μακρια.
Περιμενοντας λοιπον ενα τηλεφωνο , μια πορτα να ανοιξει η μια φωνη να ακουστει , συνειδητοποιουμε ποσο απελπισμενα ζηταμε συντροφια.
Ο ανθρωπος εξαλλου ειναι ενα ον που δεν μπορει να ζει μονο του και η μοναξια του κανει κακο , τον σκοτωνει λιγο-λιγο.
Καπως ετσι πρεπει να νιωθουν οι εξαθλιωμενοι ναρκωμανεις στο δρομο και οι αστεγοι ταλαιπωρημενοι ανθρωποι που κοιμουνται στα παγκακια της Αθηνας η στις στασεις των λεωφορειων.
Τωρα που το καλοκαιρι γλυστρισε και εγινε παρελθον , στο μυαλο καποιων ερχονται εικονες που σχετιζονται με τον χειμωνα, την ζεστασια , το τζακι , τη κουβερτουλα , το ζεστο τσαι στο τραπεζι οπου κανενας μας δεν τα εχει ταυτισει με τη μοναξια γιατι ολοι μας ταυτιζουμαι αυτες τις εικονες ειτε με την οικογενεια , ειτε με το ταιρι μας , ειτε ακομη και με τους φιλους μας.
Ποσο μιζερη ειναι η ζωη αν τις στιγμες χαλαρωσης δεν εχεις να τις μοιραστεις με κανεναν?
Η αντιστοιχα ποσο ποναει να μην εχεις κανεναν να μοιραστεις τη θλιψη σου η την απογοητευση σου για κατι?
Η μοναξια ειναι σαν το σαρακι , σε τρωει αργα και σε εξαφανιζει γρηγορα.
Πνευματικα Δικαιωματα - Clio Palma
5/9/2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου